رابطه بين ادراك بيماري و شيوه‌هاي مقابله با استرس در مادران داراي فرزند ديابت نوع يك

RELATION BETWEEN PERCEPTION OF ILLNESS AND COPYING STYLES WITH STRESS AMONG MOTHERS OF CHILDREN WITH TYPE 1 DIABETES

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ادراك بیماری (ادراك از بیماری فرزند) و شیوه‌های مقابله با استرس در مادران دارای فرزند دیابت نوع یك بود. روش ها: جامعه آماری این پژوهش كلیه مادران دارای فرزند دیابت نوع یك است كه در تابستان 1392 به كلینیك بیمارستان طالقانی شهر كرمانشاه مراجعه می‌كردند. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و با توجه به جدول مورگان حجم نمونه‌ای به تعداد 103 نفر از مادران دارای فرزند دیابت نوع یك انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه ادراك بیماری (IPQ) و مقیاس مقابله با موقعیتهای استرس‌زا (CISS) استفاده شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی است و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون معنی‌داری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد كه بین راهبرد مقابله هیجان محور، راهبرد مقابله تكلیف محور و راهبرد مقابله اجتنابی با ادراك بیماری رابطه معنی‌داری وجود دارد. همچنین بین راهبرد مقابله هیجان محور با پیامدها، كنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی، شناخت بیماری و پاسخ‌های عاطفی رابطه معنی‌داری وجود دارد. بین راهبرد مقابله تكلیف محور با پیامدها، كنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی، شناخت بیماری و پاسخ‌های عاطفی رابطه معنی‌داری وجود دارد. بین راهبرد مقابله اجتنابی با پیامدها، كنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی و شناخت بیماری رابطه معنی‌داری وجود دارد. همچنین یافته‌ها نشان دادند كه متغیرهای راهبرد مقابله تكلیف محور، هیجان محور و اجتنابی به خوبی می‌توانند ادراك از بیماری مادران دارای فرزند دیابت نوع یك را به‌طور معنی‌داری پیش‌بینی كنند. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش می‌توان نتیجه گرفت كه شیوه‌های مقابله با استرس بر ادراك از بیماری در مادران دارای فرزندان دیابت نوع یك موثر است و ادراك بیشتر از بیماری فرزند منجر به استفاده از شیوه‌های مقابله با استرس مناسب‌تر می‌شود.

Background: The aim of this project is to investigate the relation between disease perception and the coping methods in confrontation with the stress of being mother of a type1 diabetic child. Methods: Statistical populations under investigation were all those mothers with type1 diabetic child Who were referred to Kermanshah Taleghani Hospital Clinic in 1392 (during summer).According to simple randomized sampling considering The Morgan method 103 mothers were selected To gather data Illness Perception Questionnaire and Coping Inventory for stressful situation were used Research design was on correlation. Statistical analyses were done through significance test o Pearson correlation coefficient and step by step regression. Results: Results has shown a significant correlation between emotional centered confrontation approach and approach of inevitable confrontation with disease perception. There is also a significant relation between emotional centered confrontation approach and the consequences of self control of disease nature, anxiety, disease cognition and emotional responses. There is significant relation between task specific centered approach and sequences, self control, disease nature, anxiety, disease cognition and emotional responses. There is significant relation between inevitable confrontation approach and sequences, self control, disease nature, anxiety and disease cognition. Also results have shown that variables including task oriented confrontation approach, emotional centered and inevitable one are good predictors of mothers with type one diabetic ‘disease perception. Conclusion: In the light of the above we can conclude that stress confrontation methods are effective on disease perception of mothers with type one diabetic child and more perception of mothers would lead to application of more proper stress confrontation methods.