بررسي نظريه سنت رنه گنون؛ سنت به مثابه دال محوري

The Study of “Rene Guenon”’sTheory of Tradition “Tradition as the Central Signifier”

اين مقاله درصدد بررسي مباني نظري رنه گنون، بنيان‌گذار جريان سنت‌گرايي، به روش توصيفي ـ تحليلي است. سنت‌گرايي، جريان روشنفكري ديني است كه در اوايل قرن بيستم پا به عرصه فكري و اجتماعي غرب نهاد كه با ظهور و تجلي مدرنيته، آهنگ تقابل با آن را سر داد و ساحت دنياي متجدد را كه در حال زدودن ساحت قدسي در تفسير عالم و آدم بود، با تندترين نقادي‌ها به پاي ميز محاكمه برد و از انسان جوياي حقيقت و ذات ربوبي، دادخواهي كرد. گنون، برخلاف تفكر غرب، عالم و آدم را بر اساس نوعي مباني معرفتي خاص تفسير كرد كه در آن نظام هستي، معرفت و نظام بشري مبتني بر سلسله‌مراتب عمودي واقعيت است كه در اين زنجيره، مراتب پايين‌تر، هستي خويش را از مراتب بالاتر يافته‌اند و بدان متصل شده‌اند. با اين نگاه، گنون كليه آثار خويش را با رويكرد عرفاني خاص خود، تحت‌الشعاع قرار داده و در علم، عقل، فلسفه و حوزه‌هاي اجتماعي وارد شد.

This article is going to study the theoretical foundations of “Rene Guenon”- the founder of descriptive-analytical method of traditionalism. Traditionalism is a religious intellectual movement, which emerged in the intellectual and social arena of the west in the early twentiethcentury, and started to oppose newly-developed modernity sothat itcould bringto justice the renovated world, which was eliminating divinity in the interpretation of the world and human; italso took the truth-seeking human’s right back. Contrary to the western thought, Guenon interpreted the world and human on the basis of a specific epistemological system, in which the universe, knowledgeand humanitywerebased on a vertical hierarchy of reality; in this chain, the lower levels got their existence from the higher ones jointly. Inthis view, Guenon affected all his works byhis own mystical approach, and entered science, intellect, philosophy and social fields.