اثربخشي رفتاردرماني شناختي بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

No title ###

مقدمه: به منظور كنترل دیابت، بیمار باید قبول كند كه یكی از اعضای اصلی تیم مراقبان است. هرچند مصرف داروها و تغییر سبك زندگی اركان اصلی درمان قلمداد می‌شوند ولی تاثیر رفتار درمانی شناختی ممكن است بتواند تاثیرات مثبتی در این افراد داشته باشد. تاثیر رفتار درمانی شناختی بر ارتقای كیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های مختلف مورد تایید قرار گرفته است، ولی مطالعات كمی در مورد دیابت انجام گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر رفتار درمانی شناختی بر ارتقاء كیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه كننده به درمانگاه دیابت سنندج می‌باشد. روش‌ها: این پژوهش یك تحقیق نیمه تجربی (Quasi – Experimental) به روش پیش آزمون و پس آزمون بود. تعداد 48 نفر انتخاب شدند و با روش تصادفی بلوكی در دو گروه جایگزین گردیدند. گروه مداخله و گروه شاهد هر كدام شامل 24 نفر از دو جنس مرد و زن به اندازه مساوی بودند. كیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه كیفیت زندگی وار و همكاران (Short form-36 items=SF-36) بررسی شد. سپس مداخله با روش رفتار درمانی شناختی انجام گردید. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 19 و آنالیز كوواریانس، تست فیشر، تی مستقل و تست من ویتنی استفاده گردید. یافته‌ها: نمره حیطه سلامت جسمی قبل از مداخله در گروه مداخله و گواه به ترتیب 7/64 (8/14±) و 2/67 (5/11±) بود و بعد از مداخله در دو گروه به ترتیب 8/71 (8/11±) و 1/67 (4/11±) بود (003/0=P). نمره حیطه سلامت روانی قبل از مداخله در گروه مداخله و گواه به ترتیب 3/31 (8/7±) و 2/36 (8±) بود و بعد از مداخله در دو گروه به ترتیب 2/54 (8/7±) و 9/36 (9/7±) بود (001/0=P). نمره كلی كیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه مداخله و شاهد به ترتیب 4/51 (11±) و 1/55 (5/10±) بود و بعد از مداخله در دو گروه به ترتیب 67 (2/9±) و 9/55 (2/9±) بود(014/0=P). نتیجه‌گیری: براساس نتایج، رفتار درمانی شناختی در بیماران دیابتی می‌تواند كیفیت زندگی كلی و ابعاد سلامت عمومی، سرزندگی و شادابی، عملكرد اجتماعی، محدودیت نقش به علت مشكلات هیجانی و سلامت روانی را ارتقا دهد ولی روی ابعاد محدودیت نقش به علت مشكلات جسمانی، عملكرد جسمانی و درد جسمانی تاثیر معنی‌داری ندارد.

No abstract ####