بررسي ارتباط بين هليكوباكترپيلوري و تهوع و استفراغ شديد حاملگي در زنان باردار يك تا چهار ماهه

The relationship between Helicobacter pylori infection and hyperemesis gravidarum in pregnant woman

زمينه و هدف: علت بروز تهوع و استفراغ شديد دوران حاملگی Hyperemesis gravidarum (HG) ناشناخته است، پژوهش‌های اخير در جهان، به نقش احتمالی هليكوباكترپيلوری در بروز آن اشاره دارد. هدف اين مطالعه بررسی ارتباط عفونت هليكوباكتر‌پيلوری با تهوع و استفراغ شديد حاملگی بود. روش بررسی: در مطالعه مورد- شاهدی از ارديبهشت 1392 به‌مدت شش ماه از ميان بيماران مراجعه‌كننده به متخصص زنان شهر مرودشت، 63 نفر با تهوع و استفراغ شديد برای گروه مورد و 60 نفر كه فاقد اين علامت و علت مراجعه‌شان مراقبت‌های درمانی بود به‌عنوان گروه شاهد به‌روش تصادفی انتخاب و همسان‌سازی شدند. تيتر آنتی‌بادی‌های اختصاصی هليكوباكتر‌پيلوری (IgG, IgM) سرم افراد دو گروه به‌روش الايزا اندازه‌گيری و مقايسه شد. يافته‌ها: 49 نفر از 63 نفر گروه مورد دارای IgG مثبت و 12 نفرشان IgM مثبت شدند، 48 از 60 نفر شاهدان دارای IgG مثبت و 20 نفرشان IgM مثبت گرديدند. ميانگين تيتر آنتی‌بادی IgG گروه مورد 91/33±6/51 و گروه شاهد 27/36±7/54 شد (685/0P=). ميانگين تيتر آنتی‌بادی IgM در گروه مورد 86/16±7/27 و در گروه شاهد 62/25±6/32 بود (675/0P=) كه تفاوت معناداری بين اين دو از لحاظ آماری مشاهده نشد. بين گروه خونی و تهوع و استفراغ شديد حاملگی تفاوت معناداری از لحاظ آماری ديده شد (002/0P=). نتيجه‌گيری: بين تهوع و استفراغ شديد حاملگی با تيتر آنتی‌بادی‌های حاد و مزمن هليكوباكترپيلوری ارتباطی مشاهده نشد. از آنجا كه اين باكتری در ايجاد تهوع و استفراغ شديد بارداری موثر و يكی از عوامل خطرزا محسوب می‌شود برای اثبات اين رابطه، پژوهش‌های‌ بيشتری با استفاده از روش‌های تشخيصی عفونت فعال هليكوباكترپيلوری لازم است.

Background: Hyperemesis gravidarum (HG) starts between four and seven weeks after the first day of the last period, and ends at twenty weeks of pregnancy. The etiology of HG, is unknown. Recent studies worldwide show the Helicobacter pylori (H. pylori) infection as a possible cause of the severe nausea and vomiting in pregnancy, recent studies showed H. pylori to have a role in occurrence of it during pregnancy. The current study assessed the immunoglobulin G (IgG) and immunoglobulin M (IgM) titer to H. pylori in pregnant women with HG. Methods: This is a case-control study of the pregnant patients of a gynecologistʹs office in the Marvdasht city from April to September 2013. One hundred and twenty three patients were randomly chosen based on their conditions and were divided into two groups (case n1= sixty three and control n0= sixty). The IgG and IgM titers against H. pylori were measured by ELISA method. Data analysis was performed using Chi-square test, Mann-Whitney U-test, and T-test in SPSS software, version 20 (SPSS, Inc., Chicago, IL, USA). The significant level of the test was considered (P= 0.05). Results: Totally, 123 pregnant women were evaluated; 63 women with hypermesis gravidarum and 60 without HG. Forty nine women out of 63 in HG group and 48 women in the control group were IgG positive for H. pylori. Also, mean serum level of IgG was 51.6 in the HG group (P= 0.685). Twelve women out of 63 in HG group and 20 women in the control group were IgM positive for HP. Also, mean serum level of IgM was 27.7 in the HG group (P= 0.675) Except for the motherʹs blood type, there were no other statistically significant differences found between the two types of antibodies against H. pylori. Conclusion: There is no relationship between helicobacter pylori and hyperemesis gravidarum in pregnant woman. Considering the high prevalence of H. pylori infection in our country, there is a need for studies with more samples and more diagnostic methods.