فراواني استافيلوكوك اوريوس مقاوم به متي‌سيلين و تعيين پروفايل ميكرو‌بيولوژيكال در بيماران با عفونت پاي ديابتي

Prevalence and contributing factors of methicillin-resistant staph. aureus and microbiological profile in diabetic foot infection

زمينه و هدف: در بين پاتوژن‌هايی كه مسئول عفونت پای ديابتی هستند استافيلوكوك اورئوس شيوع بيشتری دارد. هدف از مطالعه حاضر تعيين فراوانی استافيلوكوك اورئوس و پروفايل ميكرو‌بيولوژيكال در بيماران عفونت پای ديابتی بود. روش بررسی: در اين مطالعه مقطعی، به‌طور تصادفی 70 بيمار مبتلا به عفونت پای ديابتی از فروردين 1392 تا مهر 1393 از بين بيماران مراجعه‌كنندگان به اورژانس بيمارستان امام خمينی (ره) تهران بررسی شدند. نمونه‌های كشت پس از شستشوی كافی زخم با نرمال سالين، بعد از دبريدمان سطحی ارسال شدند. يافته‌ها: باكتری‌های گرم مثبت هوازی ارجح بودند (54/52%) با ارجحيت استاف اورئوس (3/14%) كه هفت عدد از استاف اورئوس‌ها Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) بودند (10%) كه بر روی اين هفت نمونه E-test انجام شد كه با < Minimum inhibitory concentration (MIC) Oxacillin 256 همگی نمونه‌ها مقاومت كامل به Oxacillin داشتند، در نتيجه MRSA محسوب شدند. باسيل‌های گرم منفی هوازی (26/44%) از كل پاتوژن‌ها را شامل می‌شدند كه در بين آنها انتروباكترياسه‌ها از همه شايعتر بودند با ارجحيت Escherichia coli (E. coli) (31/21%). در يك مورد Coinfection داشتيم (انتروباكتر، E. coli). ارتباط معناداری بين متغيرهای دموگرافيك و شيوع MRSA وجود نداشت و P-value مورد نظر ما 05/0 بود كه P-value به‌دست‌آمده از تمامی متغيرها بيشتر از 05/0 بود و Confidence Interval (CI) مورد نظر 95% بود. نتيجه‌گيری: شيوع MRSA منطبق بر ساير مطالعات آسيايی بوده و متفاوت با مطالعات اروپايی و آمريكايی است. از نظر ميكروبيولوژی تفاوت چندانی بين شيوع گرم مثبت‌ها و گرم منفی‌ها وجود ندارد. اين مطلب زنگ خطری برای پيشگيری از تغيير پروفايل ميكروبيولوژيكال و ايجاد ارگانيسم‌های مقاوم در عفونت پای ديابتی است.

Background: Diabetic foot infections a common complication of diabetes. Staphylococcus aureus is most common pathogen associated with diabetic foot infection. Frequency of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) associated with diabetic foot infection at other country is 15-30% and important cause at hospital acquired infection. The aim of this study was to evaluate the prevalence of pathogenic organisms and the prevalence and contributing factors of MRSA in patients with diabetic foot infection. Methods: A cross-sectional study from 70 diabetic foot infection at Imam Khomeini Hospital, Tehran, Iran from March 2013 to September 2014. A retrospective analysis of wound swabs taken from infected foot ulcers in diabetic patient, selected from an outpatient diabetic foot. Swabs were used to obtain tissue fluid from the base after debriding the ulcer with a sterile scalpel. Sixty patients with positive wound swabs were included. Size of ulcer and ulcer grade were measured in all patients. Results: A total of 61 microorganisms were isolated. The mean number of isolate was 0/87. Corynebacterium spp were the sole pathogen in three cases than taked into normal flora. There wasn’t significant P-value between demographic subjects and MRSA frequency. In this study, P= 0/05, CI:95% were considered statistically significant. Gram-positive aerobic bacteria were the most common micro-organism isolated (52.54%) followed by gram-negative aerobic bacteria (44.26%). among the gram-positive aerobic organisms, Staphylococcus aureus was found most frequently and 10% were MRSA that confirmed by E-test. There wasn’t significantly different in measurement of the MRSA positive patients compared to MRSA negative patients (P> 0.05). Conclusion: In this study, MRSA prevalence was similar to other Asian studies and different from west countries study. There wasnʹt significant difference between gram-positive and gram-negative microorganisms that look out to change of microbiological profile in diabetic foot infections and creation multi-drug resistant bacteria. MRSA infections and other multi drug resistant organisms is a serious problem and increasing problem in diabetic foot infections. Further studies are required to assess the need for antibiotics in treating foot ulcers in diabetes and to assess the optimal therapeutic management.