استراتژي هاي انتخاب براي افزايش نرخ رشد در بلدرچين هاي ژاپني

Selection Strategies for Increased Growth Rate in Japanese Quails

در اين تحقيق، به منظور بررسي برنامه اصلاح نژادي مناسب براي بلدرچين هاي ژاپني، برنامه هاي مختلف شبيه سازي شد. تابع هدف اصلاح نژداي شامل صفات وزن بدن و وزن تخم بود. جهت بررسي استفاده از نشانگرهاي ژنتيكي مرتبط صفت وزن لاشه از پنج برنامه اصلاح نژادي مختلف استفاده شد. پيش بيني ميزان پيشرفت ژنتيكي و نرخ هم خوني به وسيله شبيه سازي قطعي برنامه انتخاب تك مرحله اي با نسل هاي مجزا انجام شد. در برنامه اول تنها از فنوتيپ صفات وزن بدن و وزن تخم استفاده شد. در برنامه دوم، صفت وزن لاشه و در برنامه سوم نيز صفات غيرمستقيم لاشه از جمله وزن سينه و وزن پشت در شاخص انتخاب گنجانده شد. پاسخ ژنتيكي در هر دو حالت براي وزن بدن كاهش يافت. در برنامه هاي انتخاب به كمك نشانگر، اطلاعات QTL كه 5، 10، 20 و 50 درصد از واريانس ژنتيكي صفت وزن لاشه را توصيف مي كنند در تابع شاخص انتخاب در نظر گرفته شدند. در برنامه اول سهم QTL فرضي، در واريانس ژنتيكي وزن لاشه پنج درصد بود، پيشرفت ژنتيكي براي صفت وزن لاشه به ميزان 1/3 درصد نسبت به حالت پايه افزايش نشان داد كه اين روند افزايشي براي حالات ديگر سهم واريانس QTL فرضي نيز مشهود بود، به گونه اي كه در حالت چهارم كه 50 درصد از واريانس ژنتيكي صفت وزن لاشه به وسيله QTL فرضي بيان شده بود اين افزايش به 42 درصد رسيد. پاسخ ژنتيكي براي صفت وزن لاشه به مقدار قابل قبولي با توجه به مقادير متفاوت واريانس ناشي از QTL افزايش يافت. بنابراين، استفاده از اطلاعات QTL منجر به افزايش دقت برآورد ارزش هاي اصلاحي شده و مي توان كانديداهاي برتر از نظر ژنتيكي را با درجه اعتماد بالاتري گزينش نمود.

In this study, selection strategies were simulated to find optimal selection strategy in Japanese quails. Breeding goal was consisted of body weight and egg weight traits. Effects of using genetic markers related to carcass weight were investigated by five different selection strategies. In this case, breeding goal included body weight, egg weight and carcass weight. Deterministic simulation, based on single stage selection and discrete generation, was used for predicting genetic gain and rate of inbreeding. In the first (base) program, phenotypic information was available on body and egg weights. In the second program, information on body and egg weights along with carcass weight were included in selection index and in the third program, with taking into account the indirect carcass measurements in selection index, including breast weight and back weight, genetic gain was increased for body weight compared with two previous mentioned programs. Genetic gain for body weight was decreased by including indirect carcass measurements in selection index. In marker assisted selection programs, QTL information that described 5, 10, 20 and 50% of genetic variation in carcass weight was also included in selection index. In the next step, within the first breeding program which assumed QTL described 5% of genetic variance for carcass weight, genetic progress of carcass weight was increased 3.1% in relation to base program. This increasing trend was observed for other cases with different values of genetic variance described by assumed QTL. In the fourth program which assumed QTL described 50% of genetic variance for carcass weight, this increase reached to 42%. Genetic response for carcass weight was increased appropriately with considering different values of genetic variance due to QTL. Therefore, the use of QTL information resulted in increase in the accuracy of breeding values and it could be possible to select genetically superior candidates with greater reliability values.