تاثير يك دوره تمرين مقاومتي بر شاخص هاي جديد مقاومت انسوليني در مردان جوان چاق غيرفعال

The effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men

چكيده هدف: مقاومت انسوليني حتي در افراد جوان با كم تحركي و چاقي مرتبط است. نشان داده‌شده است كه شاخص هاي جديد مقاومت انسوليني از ارزش باليني برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير يك دوره تمرين مقاومتي بر شاخص هاي جديد مقاومت انسوليني در مردان جوان چاق غيرفعال است. روش‌شناسي: در يك كار آزمايي نيمه تجربي، 21 مرد جوان چاق غيرفعال به‌طور تصادفي به دو گروه تمرين مقاومتي (10 نفر، 3/3±26/7 سال، 2/8±32/6 كيلوگرم بر مترمربع) و كنترل (11 نفر، 3/1±27/1 سال، 3/3±32/2 كيلوگرم بر مترمربع) تقسيم شدند. ويژگي هاي عمومي آزمودني ها، غلظت رسيستين سرم و شاخص هاي آديپونكتين-رسيستين (AR)، مدل ارزيابي هوميوستاز-آديپونكتين (HOMA-AD) و مقاومت انسوليني (IRAR) قبل و پس از دوره تمرين اندازه گيري شد. پروتكل تمرين مقاومتي شامل دوازده هفته تمرين با وزنه (3 جلسه تمرين در هفته، ده ايستگاه، 3 نوبت 12-8 تكرار در هر ايستگاه، شدت 80-60 درصد يك تكرار بيشينه، ميزان استراحت بين نوبت ها 1 دقيقه و بين ايستگاه ها 2 دقيقه، مدت زمان تمرين اصلي حدود 70-65 دقيقه در هر جلسه) بود. يافته‌ها: تمرين مقاومتي غلظت رسيستين سرم (0/006=P=0/38)، HOMA-AD (P=0/015)، AR P) وP=0/019) IRAR(P=0/015)را كاهش داد، اما هيچ‌كدام از شاخص هاي مذكور در گروه كنترل تغيير معني داري نشان نداد. مقايسه ميانگين هاي اختلاف پيش آزمون-پس آزمون اين شاخص ها بين دو گروه نيز تفاوت هاي معني داري نشان داد (0/50 > P). نتيجه‌گيري: تمرين مقاومتي سطوح شاخص هاي جديد مقاومت انسوليني را در مردان جوان چاق غيرفعال كاهش مي دهد كه مي تواند از جهت پيشگيري در برابر خطر بيماري هاي قلبي-عروقي و متابوليكي براي اين گروه جمعيتي ارزش كاربردي داشته باشد. واژگان كليدي: تمرين مقاومتي، مقاومت انسوليني، جوان، چاق.

Abstract Objective: Even in young people, insulin resistance is associated with physical inactivity and obesity. It has been shown that novel insulin resistance indexes have clinical value. The purpose of present study was to investigate the effect of a period of resistance training on novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men. Methodology: In a semi-experimental study, twenty one sedentary young obese men were randomly placed at two groups: resistance training (n=10, 26.7±3.3 yr, 32.6±2.8 kg/m2) and control (n=11, 27.1±3.1 yr, 32.2±3.3 kg/m2). General characteristics of subjects, serum resistin concentration, and homeostasis model assessment-adiponectin (HOMA-AD), adiponectin-resistin (AR), and (insulin resistance) IRAR indexes were assessed before and after the training. Resistance training protocol consisted of twelve weeks weight training (3 sessions per week, 10 stations, 3 sets 8-12 repetitions in each station, intensity 60-80% of one repetition maximum, rest between sets 1 min and between stations 2 min, duration of main training 65-70 min per each session). Results: Resistance training decreased serum resistin concentration (P < 0.05), HOMA-AD (P < 0.05), AR (P < 0.05) and IRAR (P < 0.05), while none of mentioned parameters in control group showed any significant changes. The compartion pre-test and post-test means of these indexes between two groups showed significant differences (P < 0.05). Conclusion: Resistance training reduces levels of novel insulin resistance indexes in sedentary young obese men that can have a practical value with regard to prevention against risk of cardiovascular and metabolic diseases for this population group. Keywords: Resistance training, Insulin resistance, Young, Obese