خشكي دهان در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليوي تحت همودياليز

Xerostomia in Patients with Chronic Renal Failure Undergoing Hemodialysis

سابقه و هدف: نارسايي مزمن كليه=CRF) (Chronic Renal Failure، به دليل تغييرات متابوليك و پاتوفيزيولوژيك گوناگون مي تواند، حفره دهان را تحت تاثير قرار دهد. هدف از اين مطالعه، مقايسه وضعيت خشكي دهان و ارزيابي تغييرات ترشح بزاق كامل تحريكي و غير تحريكي در بيماران تحت همودياليز با گروه كنترل مي باشد. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعي بر روي 30 بيمار 35 تا 65 ساله تحت همودياليز و 30 نفر گروه كنترل سالم انجام شد. اطلاعاتي از قبيل سن، جنس، مدت زمان درمان دياليز و وجود شكايت هايي از قبيل خشكي دهان، تغيير طعم و بوي بد دهان در يك فرم مدون يادداشت گرديد. وضعيت خشكي دهان بيمار از طريق تكميل پرسشنامه بررسي شد. پس از طريق جمع آوري بزاق كامل غير تحريكي و تحريكي با پيلوكارپين از هر دو گروه بيمار و كنترل ميزان جريان بزاق مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفت. يافته ها: شكايت از خشكي دهان شايع ترين تظاهر دهاني بيماران بوده، به طوري كه شكايت از خشكي دهان، تغيير مزه و بوي بد دهان به ترتيب در 19 نفر (63/3?)، 14 نفر (46/7?) و 14 نفر (46/7?) وجود داشت. ميزان ترشح بزاق كامل غير تحريكي در بيماران تحت همودياليز به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود (0/05 > p). همچنين مقايسه نتايج ترشح بزاق تحريكي بين بيماران و گروه كنترل، كاهش معني داري را در بزاق تحريكي در بيماران تحت همودياليز نشان داد (0/05 > p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه كاهش بزاق غير تحريكي و تحريكي كامل در بيماران دياليزي در مقايسه با گروه كنترل علت خشكي دهان در اين بيماران مي باشد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Chronic renal failure may affect the oral cavity because of the variety of metabolic and pathophysiologic changes. The aim of this study was to compare the xerostomia in unstimulated and pilocarpine-stimulated whole saliva of hemodialysis patients with the control group. METHODS: This cross-sectional study was conducted on 30 hemodialysis patients aged range of 35 to 65 and 30 healthy volunteers as control group. Patients’ individual data such as age, sex and duration of hemodialysis and their complaining of xerostomia, taste change and malodor were recorded. The xerostomia status of patients was evaluated by filling out the standard questionnaires. To determine the salivary changes unstimulated and pilocarpine-stimulated whole saliva was collected from both the patient and the control groups.. FINDINGS: Complaining of xerostomia was the most common oral manifestations among the patients. Dry mouth , taste change and malodor were recorded in 19 (63.3%), 14 (46.7%) and 14 (46.7%) of the patients, respectively. The unstimulated whole saliva was significantly lower in hemodialysis patients compared toin the control group (p < 0.05). In addition, stimulated whole saliva was significantly lower in patients underwent hemodialysis (p < 0.05). CONCLUSION: The results showed that the decrease of unstimulated and pilocarpine-stimulated whole saliva in hemodialysis patients compared to the control group may cause xerostomia in these patients.