مقايسه تاثيرات كوتاه مدت و ماندگاري 24و 48 ساعته سه نوع روش كششي ايستا، پويا و PNF بر انعطاف پذيري عضلات همسترينگ

To compare immediate, 24 and 48 hours effects of static, dynamic and PNF stretching techniques on hamstring flexibility

زمينه و هدف : جهت اجرای موثرتر مهارت­های ورزشی، پيشگيری از آسيب واحد تاندونی- عضلانی، و درمان صحيح آگاهی از روش­های مختلف كششی و بكارگيری موثرترين و راحت ­ ترين آنها جهت ايجاد انعطاف­پذيری امری بديهی است. در اين تحقيق، اثرات كوتاه­مدت و ماندگاری سه روش كشش Proprioceptive Neuromuscular Facilitation: PNF ، ايستا، و پويا بر انعطاف عضلات همسترينگ دانش آموزان پسر مطالعه شد .   روش بررسی: مطالعه نيمه تجربی و دارای پيش و سه پس آزمون بود. نمونه­گيری از نوع خوشه­ای در دسترس و مشتمل بر 168 پسر دبيرستانی سالم بود(سن 07/0 ± 7/15، قد 56/0 ± 2/171، وزن 14/1 ± 9/63 .( گروه ­ های تحقيق شامل چهار گروه از اين قرار بود: گروه PNF 42 نفر ، گروه ايستا 43 نفر ، گروه پويا41 نفر، و گروه كنترل 42 نفر. گروه­های تحقيق به مدت سه روز در تحقيق شركت نمودند. از گروه­های تمرينی پس از يك جلسه كشش سه پس­آزمون به عمل آمد .   يافته ­ ها: تحليل واريانس برای داده­های تكراری نشان داد كه انعطاف عضلات همسترينگ گروه­های تحقيق دارای تعامل است. به اين معنا كه انعطاف عضلات همسترينگ در گروه­های تمرينی به طور معناداری پيشرفت داشتند، اما در گروه شاهد بدون تغيير ماندند (05/0 ≥ p )همچنين آزمون توكی نشان داد كه تاثير كوتاه ­مدت و ماندگاری اين تاثير در اثر دو روش كشش PNF و ايستا همسان و معنادار هستند (05/0≥ p ) در حالی كه ماندگاری تغييرات كوتاه­ مدت انعطاف عضلات همسترينگ در گروه پويا پس از گذشت 24 ساعت ماندگار نبود876/0 P=   نتيجه گيری: طبق يافته­های پژوهش، اثر كوتاه مدت كشش در هر سه گروه تمرينی با گروه كنترل اختلاف معنا دار داشت. و در ماندگاری 24 و 48 ساعته ، كشش PNF و ايستا با اخ ت لاف معنا داری نسبت به كشش پويا برتری داشتند. در مجموع كشش PNF و ايستا كارآمدتر از كشش پويا می­باشند .   كليد واژه­ها: كشش PNF ، كشش ايستا ، كشش پويا، انعطاف­پذيری

Background and Aim: Acquaintance about different stretching methods and applying of the most effective them is necessary to improve sport skills, prevent sport injuries and accurate treatment. Several techniques of stretching exercises are recommended to improve flexibility and among them static, dynamic and PNF techniques have been widely used. The purpose of present study was to compare immediate 24 and 48 hours effects of static, dynamic and PNF stretching techniques on boy students hamstring flexibility.           Materials and Methods: The study was Quasi Experimental with one pre-test and 3 post test. One hundred and sixty eight high school students (age, 15.7 ± 0.07 years; height, 171.2 ± 0.56 cm; weight 63.9 ±1.14 kg) participated in this study. Participants randomly assigned into for groups.  Group one performed static, group two dynamic, group three PNF techniques of stretching and fourth group considered as a control group. The groups participated during 3 days on this study. To measure hamstring flexibility sit and reach test was administered pre and post intervention.           Results: ANOVA with repeated measures were used to analyze the data. The finding revealed significant differences between pre and post tests for all three stretching techniques immediately after stretching exercises while no changes was reported for control group (P≤0.05). Tokays fallow up tests indicated that 24 and 48 hours post intervention effects of static and PNF stretching were remained while dynamic stretching effect was disappeared 24 hours post intervention.           Conclusion:  Based on the finding of this study all three stretching techniques improved immediately hamstring flexibility while the effect of static and PNF techniques of stretching remained up to 48 hours post stretching. As a result, static and PNF stretching are more efficient than dynamic stretching.           Keywords: PNF stretching, Static stretching, Dynamic stretching, Flexibility