ايماژيسم در شعر احمدرضا احمدي

ايماژيسم يا تصويرگرايي مدرن مجموعه‌اي از تصاوير با صورت‌هاي پررنگ ذهني و ظاهراً بي‌ربط و منطق است كه همانند مونتاژ‌هاي سينمايي كنار هم قرار مي‌گيرند. شاعران ايماژيسم از نوعي شعر غنايي و كوتاه ژاپني، هفده هجايي به نام «هايكو» تاثير گرفته‌اند. زبان اين شاعران به زبان گفتاري و روزمره بسيار نزديك است. آنها معتقدند براي ارايه‌ي مقصود به جاي بيان مستقيم بايد از عنصر «خيال» بهره گرفت. ايماژيسم با صور خيال سنتي (تشبيه و استعاره) تفاوت‌هاي آشكاري دارد. تي. اس. اليوت از بنيان‌گذاران اين مكتب ادبي است. در ايران برخي شاعران معاصر، متاثر از اين مكتب بوده‌اند. در اين نوشتار ضمن شرحي بر مكتب ادبي ايماژيسم و روش آن، نمونه‌اي از اشعار احمدرضا احمدي از مجموعه‌ «‌من فقط سپيدي اسب را گريستم» تحليل و گره‌گشايي مي‌شود. بررسي اشعار او نشان مي‌دهد، تصاوير با گريز از معنا و محتوا، موجب پيدايش فرم در شعر او شده‌اند. اصالت تصوير، آزادي در انتخاب وزن و موضوع، به كارگيري زبان گفتاري و ابهام از ويژگي‌هاي ايماژيستي شعراحمدرضا احمدي است.