طراحي محيط هاي يادگيري كارآموزي: از آشوبناك تا سازنده گرا

يكي از اصلي ترين كاركردهاي نظام آموزش دانشگاهي فراهم نمودن نيروي انساني مورد نياز نهادها و بخش هاي مختلف جامعه مي باشد، كاركردي كه شايد امروز به اصلي ترين چالش و آسيب اين نظام هاي آموزشي تبديل شده است. اين همه در حالي است كه در برنامه درسي رشته هاي مختلف، واحدهاي درسي جهت كارآموزي دانشجو در محيط هاي سازماني پيش بيني شده است. مقاله حاضر در جستجوي عوامل پديدار گشتن اين وضعيت مي باشد و علت اصلي را نوع مواجهه با طراحي اين محيطها مي داند. چنانچه با اتخاذ رويكردي سازنده گرايانه و كل نگر، مسائل و پروژه هاي واقعي محيط كار محور فعاليت هاي كارآموزي قرار گيرد، مي توان به شكل گيري رويكردي برد- برد كمك نمود. مقاله حاضر سعي مي كند با معيار قرار دادن اصول اوليه آموزش به نقد محيط هاي كارآموزي پرداخته و با تاسي بر نظريه كسب دانش، سازنده گرايي را مناسب طراحي اينگونه محيط ها مي داند و به تشريح فرايند طراحي محيط هاي يادگيري سازنده گرا جهت گذراندن درس كارآموزي مي پردازد.