وضعيت مديريت خطر پيشگيرانه در بيمارستانهاي منتخب شهر تهران

Proactive Risk Management Assessment in Selected Hospitals in Tehran

چكيده مقدمه: همه جنبه هاي مراقبت هاي سلامتي همراه با خطر است. مديريت خطر مجموعه اي از فرايندهاي مستمر و در حال توسعه ا ي است كه در سراسر بيمارستان به كار گرفته مي شوند. اين مطالعه برنامه هاي مديريت خطر در بيمارستانهاي منتخب شهر تهران را از نگاه دو گروه عمده كاركنان باليني اين بيمارستانها يعني پرستاران و پزشكان مورد ارزيابي قرار داده است. روش بررسي: اين مطالعه به صورت مقطعي- تحليلي، به بررسي وضعيت برنامه هاي مديريت خطر پيشگيرانه از ديدگاه 800 نفر از كاركنان كادر پزشكي و پرستاري شاغل به كار در 14 بيمارستان شهر تهران ( 7 بيمارستان دولتي و 7 بيمارستان غير دولتي) در سال 1392 خورشيدي پرداخته است . نمونه گيري به روش تصادفي- طبقه اي صورت گرفته و توزيع نمونه ها بر اساس تعداد كاركنان هر ب يمارستان انجام گرفت . ابزار جمع آور ي وارد شده و با استفاده از آزمون ها ي SPSS اطلاعات، بخشي از پرسشنامه ي استاندارد جو سازماني حاكمي ت با ليني بود . داده ها در نرم افزار همبستگي و آزمون تي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. 3 نسبت به بي مارستانها ي دولت ي داراي /31±0/ يافته ها: در بعد مطالعه، جمع آوري و گزارش اطلاعات، بيمارستانها ي غي ر دولت ي با م ي انگين 34 عملكرد بهتري بودند. در بعد وضعيت اقدامات، رو يكردها و سياست ها در زمينه مديريت ريسك ن ي ز بيمارستان ها ي غي ر دولت ي با م ي انگين 3 عملكرد بهتري نسبت /27±0/ 3/25±0/03 اندكي بهتر از با بيمارستانهاي دولتي بودند. در حالت كلي نيز بيمارستان هاي غير دولتي با ميانگين 02 3 دارا بودند. /27±0/ به بيمارستانهاي دولتي با ميانگين 02 نتيجه گيري: توجه بيمارستان ها به جايگاه مديريت خطر براي بهبود كيفيت درمان و افزايش ايمن ي بيماران و كاركنان ضرور ي است و مد يران بيمارستان ها بايد منابع لازم را براي مديريت خطر كه از عوامل اصلي براي امنيت بيمار و بهبود كيفيت است، تخصيص دهند. واژه هاي كليدي: مديريت خطر؛ حاكميت باليني؛ خطاهاي باليني؛ بيمارستان ها.

Abstract Introduction: All aspects of health care, along with the risk. Risk management is a set of continuous processes that are used throughout the hospital. The aim of this study is to assess the risk management programs at hospitals in Tehran from the view of two main groups of physicians and nursesʹ staff. Methods: This study was a cross-sectional survey to assess the situation of the risk management programs, from the view of 800 medical and nursing staff working in 14 hospitals in Tehran (7 public hospitals and 7 private hospitals). Random - stratified sampling are taken and distributed based on the number of employees in each hospital. Data collection tools, was a part of the CGCQ standard questionnaire. Data entered in spss.17 and using correlation tests and compare means to analyze the data. Results: In the dimension of study, collect and report information, nongovernmental hospitals with an average of 3/31 ± 0/34 had better performance than public hospitals. In the dimension of status, trends and policies in the field of risk management nongovernmental hospitals with an average of 3/25 ± 0/03 was slightly better than the public hospitals. In general, the non-governmental hospital with an average of 3/27 ± 0/02 perform better than public hospitals with an average of 3/27 ± 0/02. Conclusion: Attention to risk management is essential for improving quality of care and increase patients and staff safety and hospital managers should allocate resources to risk management that it is the key factor for patient safety and quality improvement. Keywords: Risk Management; Clinical Governance; Medical Errors; Hospitals