تاثير رزين و نوع آمادگي سطحي بر استحكام خمشي سراميك فلدسپاتيك حاوي ترك

Effect of resin and type of surface treatment on the flexural strength of cracked feldspathic porcelain

  زمينه و هدف: سراميك‌های دندانی ممكن است در طول مراحل تنظيمات كلينيكی با فرز تراشيده شوند و اين مسأله ضمن از بين بردن لايه گليز باعث ايجاد ترك‌های ريزی بر سطح آن‌ها شده كه می‌توانند در محيط مرطوب رشد كرده و استحكام سراميك و طول عمر رستوريشن را كاهش دهند. هدف از اين مطالعه معرفی روش‌های كنترل ترك‌های سطح خارجی ترميم‌های سراميكی و بررسی تأثير آن‌ها بر استحكام سراميك بود.   روش بررسی: 40 نمونه سراميك فلدسپاتيك به صورت ديسك تهيه شده و به چهار گروه 10 تايی تقسيم شدند. گروه 1 به عنوان گروه كنترل بدون هيچ تغييری درنظر گرفته شد. نمونه‌های سه گروه آزمايشی ديگر توسط دستگاه Vickers با نيروی 4/29 نيوتن دندانه‌گذاری شدند و تحت درمان‌های متفاوت قرار گرفتند: گروه 2 بدون درمان، گروه 3 پرداخت و گروه 4 پرداخت- سايلن- رزين. نمونه‌ها به مدت 48 ساعت در آب با دمای 37 درجه سانتی‌گراد نگهداری شده و سپس استحكام خمشی دو محوری آن‌ها اندازه‌گيری شد. داده‌ها با استفاده از آناليز آماری One-way ANOVA آناليز شدند.   يافته‌ها: ميانگين استحكام خمشی در گروه 1 (60/12 ± 49/134)، گروه 2 (41/15 ± 81/94)، گروه 3 (22/16 ± 20/89) و گروه 4 (01/12 ± 67/80) اندازه‌گيری شد. استحكام نمونه‌های بدون ترك (گروه 1) به طور معنی‌داری از استحكام سراميك‌های حاوی ترك (4، 3، 2) بيشتر بوده است (001/0 P< ). بين استحكام خمشی نمونه‌های درمان شده (4، 3) و نشده (2) و همچنين بين درمان‌های متفاوت، تفاوت آماری معنی‌داری ديده نشد (136/0 = P ).   نتيجه‌گيری: به نظر می‌رسد ترك حاصل از دندانه‌گذاری با نيروی 4/29 نيوتن بر استحكام خمشی سراميك فلدسپاتيك مؤثر می‌باشد. هيچ يك از روش‌های بررسی شده در مطالعه قادر به افزايش استحكام سراميك نبودند.

  Background and Aims: Porcelain restorations are often ground for clinical adjustment and this removes the surface glaze layer and introduces flaws that can grow in wet environments due to stress-corrosion, reduce the strength of porcelain and limit restoration lifetime. The aim of this study was to introduce some surface treatment methods to control the flaws of ceramic restorations external surface and improve their strength.   Materials and Methods: 40 feldspathic discs were prepared and divided into 4 groups (n=10): not indented (group 1) and others indented by vickers with 29.4 N and received different treatments: no treatment (group 2), polished (group 3) and polished-silane-resin (group 4). Biaxial flexural strength of discs was tested after water storage. Data were analyzed using one-way ANOVA .   Results: The mean flexural strength of specimens in group 1 (134.49±12.60), 2 (94.81±15.41), 3 (89.20±16.22) and 4 (80.67±12.01) were measured. Group 1 (not indented) revealed significantly higher strength (P<0.001) than that of indented groups (2, 3 and 4) . There was no significant difference between group 2 (no treatment) and 3 or 4 (treated) and between treatment methods (3 and 4) (P=0.136).   Conclusion: The strength of porcelains is dependent on presence of cracks. With the limitations of this study, none of the treatment methods could strengthen the cracked ceramic.