بررسي نگرش دندانپزشكان عمومي شهر اصفهان در ارتباط با روش‌هاي غيردارويي كنترل رفتاري كودكان

Evaluation of the General dentists’ attitudes toward non-pharmacological methods of controlling pediatrics’ behavior in Isfahan

  زمينه و هدف: انجام كار موفق دندانپزشكی برای كودكان نه تنها به مهارت‌های دندانپزشك بستگی دارد، بلكه نيازمند برقراری ارتباط با كودك و نيز حفظ همكاری وی می‌باشد. تصحيح عملكرد دندانپزشكان در زمينه روش‌های هدايت رفتاری، بر ديدگاه والدين تاثير گذاشته و كيفيت خدمات دندانپزشكی را افزايش می‌دهد. هدف از انجام اين پژوهش بررسی نگرش دندانپزشكان عمومی شهر اصفهان در ارتباط با روش‌های هدايت رفتاری كودكان بود.   روش بررسی: اين مطالعه توصيفی- تحليلی و از نوع مقطعی است. به منظور انجام اين پژوهش 100 نفر از دندانپزشكان عمومی شهر اصفهان به صورت تصادفی انتخاب گرديد و از آن‌ها خواسته شد تا به پرسشنامه (حاوی چهار روش هدايت رفتاری) پاسخ دهند. داده‌های حاصله توسط آزمون‌های آماری T-test ، ضريب همبستگی پيرسون، آناليز واريانس يكطرفه و كروسكال- واليس مورد بررسی قرار گرفت.   يافته‌‌ها: روش‌های مورد پذيرش دندانپزشكان به ترتيب بگو- نشان بده- انجام بده (5/0 ± 0/4)، كنترل صدا (4/0 ± 5/3)، محدودكننده فيزيكی (5/0 ± 0/3) و درنهايت دست روی دهان (5/0 ± 9/2) بود. ميانگين نمره نگرش دندانپزشكان زن نسبت به روش محدودكننده فيزيكی بيشتر و نسبت به روش دست روی دهان كمتر بود. همچنين ميانگين نمره نگرش دندانپزشكان مسن در مقايسه با دندانپزشكان جوان نسبت به روش كنترل صدا كمتر و نسبت به روش دست روی دهان بيشتر بود. دندانپزشكان عمومی با تعداد بيمار اطفال كمتر موافقت كمتری با روش‌های دست روی دهان و محدودكننده فيزيكی داشتند.   نتيجه‌گيری: نگرش دندانپزشكان عمومی نسبت به روش‌های مختلف كنترل رفتاری با جنس، سن، تجربه كاری و تعداد بيماران اطفال ارتباط دارد. دندانپزشكان عمومی به روش‌های تهاجمی هدايت رفتاری مانند دست روی دهان و محدودكننده فيزيكی تمايل كمتری دارند.

Background and Aims: Successful pediatric dentistry depends not only on the dentistʹs technical skills, but also on his ability to acquire and maintain a childʹs cooperation. The correction of dentist’ action in this area affects the view of parents and increases the quality of dental services. The objective of this study was to evaluate the attitudes of general dentists toward methods of controlling pediatrics’ behavior in Isfahan. Materials and Methods: This study is descriptive, analytic, and cross-sectional. For this research, 100 general dentists of Isfahan city were selected with simple random sampling technique and were asked to complete the questionnaire which was included four different management techniques. The data were analyzed with t-test, P earson’s correlation , ANOVA and Kruskal-Wallis. Results: The methods accepted by dentists were Tell-Show-Do (4.0 ± 0.5), Voice control (3.5 ± 0.4), active restraint (3.0 ± 0.5) and Hand-Over-Mouth (2.9 ± 0.5) respectively. The mean score of female dentists’ attitudes was more toward the method of active restraint and less toward Hand-Over-Mouth technique. Also the average score of middle aged dentists’ attitudes toward Voice Control method was less than young dentists and toward Hand-Over-Mouth was higher. The general dentists with more number of pediatric patients had less consent on the method of Hand-Over-Mouth (P=0.004) and active restraint (P=0.034). Conclusion: There were significant correlation between attitude of general dentists toward behavior management techniques with age, gender, clinical experience and the number of pediatric patients. General dentists have fewer tendencies to aggressive behavior management techniques.