برآورد ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده و عوامل مرتبط با آن بر اساس آسيب‌شناسي و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي استان كهگيلويه ‌و بويراحمد در سال‌هاي 90-1384

Estimation of the Survival Rate of Patients with Gastric Cancer and Its Risk Factors Based on Pathological and Demographic Data during 2005 to 2011 in Kohgiloyeh and Boyerahmad

مقدمه و اهداف: سرطان معده با بقای پائين هم‌ چنان يكی از تهديدهای جدی برای سلامت انسان‌ها به ويژه در كشورهای در حال توسعه و ايران به شمار می‌رود. اين مطالعه‌ با هدف تعيين عوامل تأثيرگذار بر ميزان بقای بيماران مبتلا به سرطان معده در استان كهگيلويه‌وبويراحمد صورت پذيرفت. روش كار: تمامی موارد سرطان معده استان كهگيلويه‌وبويراحمد ثبت شده در مركز ثبت سرطان استان كهگيلويه‌وبويراحمد و فارس وارد اين مطالعه شدند. تأثير متغيرهای مستقل بر ميزان بقا با استفاده از مدل رگرسيون تك و چند متغيره‌ی كاكس با كنترل اثر مخدوش‌كننده‌های احتمالی مورد بررسی قرار گرفت. برآورد تابع بقا با استفاده از روش ناپارامتری كاپلان ماير انجام و توسط آزمون "Log-rank" و Wilcoxon test مقاﻳﺴﻪ شد. آناليز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 انجام شد و (05/0>P) معنی‌دار تلقی گرديد. نتايج: از 348 بيمار 6/75 درصد مرد و بقيه (4/24 درصد) زن بودند. 7/74 درصد از كل بيماران تا پايان مطالعه فوت نمودند. به ‌طور كلی در اين پژوهش بقای يك، دو، سه، چهار و پنج ساله بيماران به ترتيب 37، 27، 20، 19 و 18 درصد بود. با تركيب متغيرهای نهايی مدل و ضريب رگرسيونی، 3 گروه خطر شناسايی شد كه خطر گروه پر خطر با ميزان تجمعی بقای صفر درصدی در پايان سال پنجم همراه بود. نتيجه‌گيری: اجرای برنامه تشخيص در مراحل اوليه (Down-Staging) از راه آموزش عمومی با توجه به بقای پايين بيماری در اين استان به ويژه برای گروه‌های پرمخاطره مانند كشاورزان، دامداران و عشاير منطقه لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد.

  Background & Objectives : Gastric cancer has a low survival and remains a serious threat to the health of human life, especially in developing countries such as Iran. The present study was performed to estimate the main effective factors in the survival rate of patients with gastric cancer in the Province of Kohgilouyeh & Boyerahmad.   Methods: All cases of gastric cancer in Kohgiloyeh and Boyerahmad recorded in Provinces of Fars and Kohgiloyeh and Boyerahmad cancer registry were enrolled in this study. The impact of the independent variables on the survival was estimated by single and multivariate Cox regression controlled for the probable confounding variables. Survival analysis was performed using Kaplan Meier curves, the log-rank test, and Wilcoxon test to compare the results. Analysis of the data was performed by SPSS 19, and P-values less than 0.05 were considered significant.  Results: Among the 348 studied patients, 75.6% were male and the rest (24.4%) were female. In general, in this study, 1, 2, 3, 4, and 5-year survival rate of the patients was 37, 27, 20, 19, and 18%, respectively. By combining these end variables in regression models, three risk groups were identified. In the high risk group, the cumulative survival rate was 0% at the end of the fifth year.  Conclusion: Execution of the down-staging program through public education, considering the low survival rate in this province seems essential especially for high-risk groups such as farmers, ranchers and regional nomadic populations.