يافته هاي باليني، آزمايشگاهي و وضعيت نهايي كودكان مبتلا به نروبلاستوما مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني كودكان تبريز

زمينه و اهداف: نروبلاستوم، بعد از بدخيمي هاي CNS، شايعترين تومور بدخيم دوران كودكي و شيرخواري مي باشد. بيماري از سلولهاي اوليه ستيغ عصبي كه باعث تمايز فوق كليه و شبكه عصبي سمپاتيك مي شود منشاء گرفته و گسترش مي يابد. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني و مراحل اين بيماري در بيماران بستري در مركز آموزشي- درماني كودكان تبريز مي باشد. مواد و روشها: در اين مطالعه توصيفي 80 كودك زير 14 سال كه در فاصله سالهاي 1382 تا 1388 (به مدت 6 سال) در مركز آموزشي درماني كودكان تبريز با تشخيص نروبلاستوم بستري و تحت درمان قرار گرفته اند بررسي شدند. اطلاعات از پرونده بيماران جمع آوري شده توسط نرم افزار SPSS با استفاده از شاخص هاي ميانگين، انحراف معيار و درصد فراواني و آزمون كاي دو آناليز شد. يافته ها: از 80 بيمار بررسي شده، 33 مورد (75/ 53 درصد) مذكر بودند. ميانگين سني بيماران80/ 37 ± 78/ 31 ماه بود. از 80 بيمار مورد بررسي، stage II در 9 مورد (٪2/ 11)، stage III در 19 مورد (٪23.8) و stage IV در 52 بيمار (٪65) ديده شد. كانون اوليه نوروبلاستوم در 26 مورد (٪5/ 32) از آدرنال راست، در 31 مورد (٪8/ 38) از آدرنال چپ، در 3 مورد (٪8/ 3) از مدياستن، در 3 مورد (٪8/ 3) از كبد، در 3 مورد از لگن (٪8/ 3) و در 14 مورد (٪5/ 17) از پاراورتبرال بود. علائم پارانئوپلاستيك در 13 بيمار (٪25/ 16) مثبت بود. درگيري عصبي در 13 بيمار (٪25/ 16) وجود داشت. در بررسي آماري، ارتباط بين LDH اندازه گيري شده براي بيماران با وضعيت بيمار در هنگام ترخيص با 04 /0= P معني دار گزارش گرديد. نتيجه گيري: در بين علائم باليني، كاهش وزن و تب، بارزترين يافته در بيماران مبتلا به نوروبلاستوم بود. شايعترين محل بررسي براي كانون اوليه نوروبلاستوم، آدرنال چپ بود. ارتباط بين LDH سرم با وضعيت بيمار در هنگام ترخيص معني دار بود.