مقايسه دو نوع تراش مارژين (چمفر و شولدر) در مقاومت به شكست رستوريشن هاي تمام سراميكي IPS-emax

زمينه و هدف: يكي از مشكلات روكشهاي تمام سراميكي، امكان شكستن آنها در برابر نيروهاي اكلوزالي است. هدف از اين مطالعه مقايسه مقاومت به شكست روكشهاي تمام سراميكي IPS.emax در دو ختم تراش چمفر و شولدر مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي، بر روي يك دندان پرمولار اول فك بالا مارژين چمفر 50 (8/ 0 ميلي متر) تراشيده شده و بيست بار توسط پلي وينيل سايلوكسان قالبگيري شد، سپس مارژين چمفر به شولدر 90ʹʹ با عمق يك ميلي متر تبديل گرديد.پس از قالبگيري، داي هاي رزيني تهيه شد. از داي هاي رزيني به منظور تهيه داي استون قالبگيري گرديد. بيست روكش Press و بيست روكش ZirCAD بر روي داي استون ها تهيه و روي داي هاي رزيني سمان شد. پس از آن نمونه ها در دستگاه Universal testing machine تحت فشار قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون آماري One-way ANOVA بررسي شدند. يافته ها: ميانگين مقاومت به شكست در گروه چمفر ZirCAD، 1426N، در گروه شولدر ZirCAD، 1361/3 N، در گروه چمفر Press، 1059/9 N و در گروه شولدر Press، 1295/8N بود. از آزمون آماري One-way ANOVA استفاده شد و در هيچ يك از گروههاتفاوت معنادار نبود. (095/ 0=p) نتيجه گيري: در صورت پرسلن گذاري، طرح ختم تراش بر استحكام فشاري روكشهاي تك واحدي خلفي IPS-emax تاثيري نمي گذارد. مقاومت به شكست در دو گروه Press و ZirCAD تقريباً مشابه بود، علت را مي توان به دليل پرسلن گذاري نمونه ها دانست، زيرا در گروه ZirCAD شكست پيش از آنكه در كور رخ دهد در پرسلن رخ مي دهد.