تعيين استراتژي بهينه توسعه در برنامه ريزي نيروگاه ها با در نظر گرفتن محيط تجديد ساختار يافته صنعت برق

بـا تـوجه به توسعه روزافزون كشورها، امروزه، نيروي برق به عنوان يك نياز اساسي براي رشد اقتصادي به شمار مي آيد؛ به گونه اي كه بدون برنامه ريزي توسعه شبكه هاي برق، رشد صنايع به عنوان مهم ترين عامل توسعه كشورها متوقف مي شود. گذشته از مسائل اقتصادي، از منظر استراتژيك و نظامي نيز با توجه به امكان وقوع حوادث، بلاياي طبيعي، جنگ و حمله نظامي كشورهاي مهاجم، مي توان گفت كه بهره برداري و استفاده بهينه و مطمئن از انرژي الكتريكي در گرو تدوين تمهيدات و به كارگيري برنامه ريزي هاي موثر در بخش هاي مختلف سيستم قدرت، از جمله بخش توليد است. در مقاله حاضر، با ارائه يك مدل جامع مقيد به محدوديت هاي مختلف از جمله محدوديت انتشار، به برنامه ريزي توسعه نيروگاه ها در يك محيط تجديد ساختاريافته پرداخته، و استراتژي هاي بهينه سرمايه گذاري از ديد يك شركت توليدي با به كارگيري الگوريتم بهينه سازي اجتماع پرندگان تعيين مي شود؛ ضمن آنكه پراكندگي توليد و تنوع در سبد انرژي نيز به عنوان معيارهاي حائز اهميت از حيث امنيت در توليد، در تعيين استراتژي بهينه توسعه لحاظ مي شوند. نتايج به-دست آمده حاكي از منتج شدن محدوديت انتشار و معيار پراكندگي توليد به ترويج واحدهاي گازي و بادي در بين ساير انواع واحدهاي توليدي در نظر گرفته شده براي توسعه مي باشد.