بررسي تاثير تسليح خاك سربار تونل هاي مترو با استفاده از ژئوگريد در كاهش اثرات ناشي از انفجار سطحي

از جمله مهمترين عوامل موثر بر تصميم گيري و برنامه ريزي در پدافند غيرعامل، مانند مقاوم سازي سازه ها و بالاخص سازه هاي زيرزميني مانند تونل هاي مترو، برآورد وضعيت و پاسخ آنها در برابر بارگذاري ديناميكي (ناشي از انفجار) مي باشد. در اين راستا، يكي از عوامل موثر بر مقدار و توزيع بار انفجار بر روي سازه زيرزميني، عمق دفن سازه و شرايط تسليح خاك روي آن مي باشد. لذا با در نظر گيري دو عمق براي تونل مورد نظر( 9 و 12 متر از مركز تونل) و چهار لايه مسلح كننده (به فواصل يك متر از يكديگر)، به شبيه سازي رايانه اي توسط نرم افزارABAQUS و مقايسه نتايج حاصل از آن ها اقدام شد. در واقع در بسياري از موارد طراحي سازه ها (مثلاً سازه هايي با مقطع تونل) به منظور دستيابي به اهداف خاص پروژه، شكل هندسي و عمق تونل به عنوان يك مقدار مشخص به طراح پروژه الزام مي گردد، در حالي كه در مورد شرايط تسليح خاك محدوديتي وجود ندارد. در اين حالت مي توان بهترين شرايط تسليح خاك را انتخاب نمود. نتايج حاصل از شبيه سازي حاكي از آن است كه با افزايش عمق قرار گيري تونل عملاً از عمق 12 متر به پايين تاثير امواج ناشي از انفجار بر رفتار سازه زيرزميني مستهلك شده و براي خرج انفجار معادل 1000 كيلوگرم TNT مي توان عمق 12 متر را به عنوان عمق ايمن براي احداث تونل در خاك با مشخصات داده شده معرفي نمود. همچنين با افزايش تعداد لايه ها ي مسلح كننده ژئوگريد تا سه لايه، كاهش صدمات وارده به سازه زيرزميني به صورت محسوس مي باشد.