زيباشناسي سد و اعتلاي منظر

فرآيند طراحي و ساخت يك سد ايمن و كارآمد، تلاشي مداوم جهت برخوردهايي درست و اقتصادي با چالش هايي مرتبط با زمين شناسي، هيدرولوژي و مصالح است. در كنار تحصيل اين مطالبات بنيادين، دست يابي به زيبايي سد و ارتباط مطلوب ميان طرح سد و محيط اطراف آن، ابعاد ديگري است كه بايد به آن توجه شود. سد به عنوان عنصري مداخله گر در طبيعت كه گستره وسيعي از طبيعت را دستخوش تغيير مي نمايد، ضروري است نه تنها زيبايي طبيعت را مخدوش ننموده، بلكه آن را نيز ارتقا بخشد. به دليل تاثير مستقيم مشاهده و ارتباط با طبيعت بر سلامت رواني انسان، درصورتي كه ساخت سد به تضعيف يا نابودي مناظر زيباي طبيعت منجر شود، سلامت رواني انسان نيز به مرور زمان در معرض تهديد قرار خواهد گرفت. در صورت لحاظ نمودن اين ديدگاه در طراحي، نتايج، اغلب چشمگير است و سازه هايي باهيبت و زيبا پديد مي آيد كه قادر است كيفيت زيباشناختي محيط طبيعي اطراف خود را تقويت سازد. عوامل اصلي پديدآورنده زيبايي در معماري سدها و به دنبال آن حفظ و ارتقاي منظر، موضوع اصلي اين مقاله است. مطالعات نشان مي دهد اعتلاي زيبايي سدها با رعايت اصولي ازجمله نظم، تناسبات، ارتباط مطلوب با محيط و نيز دارابودن عملكرد مناسب، همزمان با پاسخگويي درخور به نيازهاي تكنيكي سد قابل حصول خواهد بود.