اثربخشي آموزش تنظيم هيجان در بهبود راهبردهاي تنظيم هيجان و كنترل قند خون مبتلايان به ديابت نوع دو

Effectiveness of Emotion Regulation Training in Improving Emotion Regulation Strategies and Control Glycemic in Type 2 Diabetes Patients

مقدمه: ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمني است كه عوامل روان‌شناختي از جمله هيجان‌هاي منفي نقش مهمي در اداره و كنترل آن ايفا مي‌كنند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش تنظيم هيجان در بهبود راهبردهاي تنظيم هيجان و كنترل قند خون مبتلايان به بيماري ديابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با به كارگيري پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون بود. جامعه آماري شامل 40 نفر از بيماران قابل دسترس مبتلا به ديابت نوع دو بود كه از مركز خيريه ثامن‌الايمه كه به طور تصادفي در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). بيماران در هر گروه، پيش از شروع و در پايان پژوهش، پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه نظم‌جويي شناختي هيجاني گارنفسكي (2001 (CERQ را تكميل كردند. هم‌چنين هموگلوبين گليكوزيله (A1C) هر دو گروه اندازه‌گيري شد. هشت جلسه 90 دقيقه‌اي درمان گروهي آموزش تنظيم هيجان به مدت هشت هفته انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 18spss به روش تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته‌ها: تحليل يافته‌ها نشان داد كه در مرحله پس آزمون، نمره‌هاي گروه مداخله در مولفه‌هاي راهبردهاي تنظيم هيجان و كنترل سطح سرمي قند خون نسبت به گروه شاهد به طور معني‌داري بهبود يافته بود. (05/0 > P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، آموزش تنظيم هيجان، مي‌تواند روش كارآمدي در بهبود مشكلات تنظيم هيجان و كنترل سطح سرمي قند خون مبتلايان به بيماري ديابت نوع دو باشد.

Introduction: Psychological factors such as negative emotions play an important role in the management of diabetes mellitus one of the most common chronic diseases. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of emotion regulation training in improving emotion regulation strategies and glycemic control in patients with type II diabetes. Materials and Methods: This quasi-experimental study had a pretest-posttest design. The study population included 40 patients with type II diabetes, selected by convenience sampling from the Samen Alaemmeh charity center and randomly divided in two, the experimental and the control, groups (n=20 each). Subjects in both groups completed the Garnfski`s Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (2001, CERQ) both pretest and posttest, and Hb (A1C) was also measured at these times in both groups. Eight 90 minute sessions of emotion regulation group therapy were conducted in eight weeks. Data were analyzed by covariance analysis method with software spss-18. Results: Data analysis showed that emotion regulation strategies and glycemic control in the experimental compared to the control group, at posttest were decreased (p < 0.05). Conclusion: Based on the results of this study, emotion regulation training could be an effective method for improvement of emotion regulation problems and glycemic control in patients with type II diabetes.