بررسي نقش رفتار ديندارانه بر ميزان بروز رفتار شاد در افراد

پژوهش حاضر در پي روشن كردن اين موضوع است كه آيا به‌واقع دين، غم و افسردگي را در مقابل شادي به پيروان خود القا مي‌كند يا برعكس آن اتفاق مي‌افتد يا اين‌كه رابطه‌اي بين ديني بودن و شاد بودن افراد وجود دارد يا خير؟ اين تحقيق از نوع توسعه‌اي بوده وجامعه آماري براي پاسخ به سوالات مطرح‌شده در تحقيق، دانشجويان دانشگاه‌ها بوده‌اند. براي اين منظور و دست‌يابي قطعي به اين ميزان نمونه، تعداد250 پرسش‌نامه براي اخذ نتايج به دانشجويان سپرده شد كه از اين ميزان 241 مورد، قابل استفاده بود. براي تاييد روايي اين تحقيق مفاهيم ساخته‌شده از ادبيات نظري براي روايي محتوا استفاده شده است و در ادامه براي تكميل و تقويت روايي مفاهيم يا متغيرهاي پنهان، موضوع تحقيق مورد تاييد روايي عاملي با نرم افزار ليزرل (LISREL) قرار گرفته كه از اين نظر، پاسخ‌هاي دانشجويان نيز نشان از تاييد عاملي مفاهيم ساخته‌شده تحقيق داشت. هم‌چنين براي سنجش پايايي تحقيق نيز از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد كه عدد هم‌بستگي مربوطه نشان از پايايي مناسب ابزار پرسش‌نامه در سنجش متغيرهاي آشكار پژوهش داشته است. در اين پژوهش مشخص شد كه ادبيات ديني شيعه و ادبيات رفتارشناسي غربي از نظر مفهوم شادي با يكديگر تفاوت‌هايي دارند. هم‌چنين در اين تحقيق مشخص شد كه دينداري ارتباط منفي‌ يا مثبتي با رعايت حدود رفتار شادمانه افراد ندارد و افراد در اين زمينه مستقل از درجه دينداري‌شان عمل مي‌كنند. هم‌چنين وجود رابطه مثبت و البته نسبتاً قوي بين دينداري حقيقي و رفتار شادمانه تاييد شد؛ بنابراين افرادي كه از منظر امام اول شيعيان ديندارتر هستند، داراي رفتار شادمانه بيشتري نسبت به سايرين هستند. ##