رابطه موفقيت سنگ شكني با گروه هاي داراي اندكس توده بدني متفاوت

زمينه و اهداف: اندازه، شكل، محل، قوام و ويژگيهاي راديولوژيك سنگهاي ادراري ممكن است موفقيت سنگ شكني خارجي توسط امواج ضربه اي (ESWL) را كه به واسطه وضعيت بدون سنگ تعيين مي گردد، متاثر سازند. شاخص توده بدني (BMI) كه توسط اندازه گيري عيني چاقي است نيز بعنوان پيش بيني كننده نتيجه ESWL پيشنهاد شده است اما اين فرضيه بايستي توسط مطالعات كنترل شده تاييد گردد. هدف از اين مطالعه بررسي رابطه بين موفقيت ESWLو گروه هاي مختلف شاخه توده بدني مي باشد. مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي، ٨٠ بيمار دچار سنگ ادراري كه در طي يك سال تحت ESWL قرار گرفته بودند بررسي شدند. بيماران براساس توده بدني به چهار گروه تقسيم شدند: ١٩-٩/ ٢٤ و ٢٥-٩/ ٢٩ و ٣٠-٩/ ٣٤ و ≥٣٥ گيلوگرم بر مجذور متر (شايان ذكر است كه بيماران از نظر سن، جنس، مشخصات سنگ، (تعداد، محل، تركيب شيميايي و اندازه سنگ) همسان سازي شده بودند. شش هفته بعد از ESWL بيماران به دو گروه بدون سنگ و داراي بقاياي سنگ تقسيم شدند. فراواني وضعيت بدون سنگ پس از ESWL بين گروه ها بررسي و مقايسه گرديد. يافته ها: تعداد 80 بيمار (47 مذكر و 33 مونث) با ميانگين سني 03/ 9±66/ 45 بررسي گرديدند. تمامي بيماران داراي سنگ منفرد دستگاه ادراري فوقاني بودند و 80٪ سنگهاي بيماران از نوع كلسيم اگزالات بود. فراواني افراد بدون سنگ يا داراي بقاياي سنگي بعد از ESWL بترتيب برابر بود با (50 و 30 مورد). متوسط شاخص توده بدني در گروه بدون سنگ و داراي بقاياي سنگي بترتيب 58/ 4±28/ 42 و 66/ 3± 85/ 33 كيلوگرم بر مجذور متر بود. ارزش پيشگويي كنندگي در مورد احتمال وجود بقاياي ستگ بترتيب داراي حساسيت و ويژگي 80 و 78 درصد بود. نتيجه گيري: هرچقدر شاخص توده بدني بالاتر باشد احتمال باقي ماندن سنگ پس از ESWL بيشتر است. كه در نتيجه پيشنهاد مي گردد در افراد با بيشتر از 30 روش سنگي شكني ديگري غير از ESWL درنظر گرفته شود.