نگاهي به برنامه جامع مديريت فاضلاب هاي شهري و صنعتي در اتحاديه اروپا

فعاليت هاي صنعتي و شهري منجر به توليد فاضلابهايي مي شوند كه حاوي مقادير قابل توجهي تركيبات آلاينده هستند. تخليه اين فاضلاب ها به محيط زيست به صورت تصفيه نشده پذيرفته نيست و لازم است تخليه مطمئن و عمليات تصفيه روي اين فاضلاب ها انجام گيرد. اما اين تخليه مطمئن گاهي محدود به كميت ها و اعدادي كلي است كه صرفا در قالب حداكثر مقادير مجاز استاندارد بروز مي نمايد و گاهي مبتني بر استانداردهاي معقولي است كه در آن سطح فناوريهاي در دسترس و وضعيت بومي و جغرافيايي مناطق لحاظ شده است. استاندارد از نظر لغوي به معني معيار، ملاك، شاخص و به طور كلي مدركي است در برگيرنده قواعد، راهنمايي ها يا ويژگي هايي با پايه علمي براي فعاليتي خاص كه از طريق اجماع نظر و با نظارت مراجع رسمي تهيه و به وسيله سازمان شناخته شده اي تصويب شده باشد و هدف از آن دستيابي به ميزان مطلوبي از نظم در يك زمينه خاص و در راستاي ارتقاي منافع جامعه باشد. سياستها و خط مشي هاي استانداردي اتحاديه اروپا جهت مديريت پساب هاي شهري و صنعتي در قالب برنامه جامع آن اتحاديه در اين مقاله مرور خواهد شد و چگونگي استفاده از شاخص هاي فرايند محور به جاي خروجي محور مورد بحث قرار مي گيرد. در انتها نيز با بررسي وضعيت استاندارهاي فعلي كشورمان در اين زمينه، لزوم تدوين برنامه كلان مديريت پسابها كه در آن ويژگي هاي بومي منابع آب و نياز به استفاده مجدد از پسابها لحاظ شده است، مورد تاكيد قرار مي گيرد. برنامه اي كه در آن امنيت آبي با ايجاد تنوع بيشتر در منابع آبي و حتي در نظر گرفتن منابع نامتعارف قابل تامين است.