اثر مقادير مختلف و اندازه ذرات كاني هاي آلومينوسيليكاته و گلاكونيت بر ناپديد شدن شكمبه اي ماده خشك، مصرف خوراك، قابليت هضم مواد مغذي و فراسنجه هاي خوني گوسفند دالاق

به منظور بررسي اثر كاني­هاي آلومينوسيليكاته طبيعي و گلاكونيت در تغذيه گوسفند، دو آزمايش مستقل انجام شد. در آزمايش اول، ناپديد شدن ماده خشك اين كاني­ها، در دو سطح اندازه ذرات 1-85/0 ميلي­متر و 5/0> ميلي­متر به روش كيسه­هاي نايلوني بررسي شد. بدين منظور، سه راس گوسفند نر فسيتوله شده نژاد دالاق در قالب يك طرح كاملاً تصادفي با چيدمان فاكتوريل 2×4 مورد استفاده قرار گرفتند. در آزمايش دوم، اثر جيره­اي سطوح مختلف زئوليت و پرليت بر ميزان مصرف خوراك، قابليت ­هضم ظاهري مواد مغذي، رطوبت مدفوع و فراسنجه­هاي خوني مورد بررسي قرار گرفت. اين آزمايش در قالب طرح چرخشي با 4 تيمار، 4 دوره و 4 راس ميش بالغ انجام شد. هر دوره آزمايشي، 15 روزه بود كه 10 روز به­عنوان دوره عادت­پذيري و 5 روز براي جمع­آوري كل مدفوع در نظر گرفته شد. تيمارهاي آزمايشي شامل: جيره شاهد، جيره شاهد + دو درصد زئوليت، جيره شاهد + دو درصد پرليت و جيره شاهد + يك درصد زئوليت + يك درصد پرليت بود. از لحاظ ناپديد شدن ماده ­خشك بين دو اندازه فيزيكي كاني بنتونيت تفاوت معني­داري وجود نداشت (05/0P>)، در حالي­كه در ديگر كاني­ها اين مقدار براي اندازه درشت­تر هركاني، در هر زمان، به­طور معني­داري كمتر از اندازه ريزتر آن كاني بود (05/0P<) به­طوريكه بيشترين اختلاف در مورد زئوليت در زمان 48 ساعت و به ترتيب برابر با 71/6 و 03/52 درصد در مورد اندازه درشت­تر و ريزتر بود. آزمايش دوم نشان داد كه قابليت ­هضم ظاهري پروتئين ­خام، كلسيم و فسفر در تيمار دريافت كننده 2 درصد زئوليت به طور معني­داري بيشتر از ساير تيمارها بود (05/0P<). استفاده از 2 درصد زئوليت و پرليت در جيره، مي­تواند سبب بهبود عملكرد ميش­ها شود.