مروري بر روش‌هاي تعيين ظرفيت آنتي اكسيداني (اساس واكنش، روش كار، نقاط قوت و ضعف)

A Review of Antioxidant Capacity Assays (Reactions, Methods, Pros and Cons)

مقدمه: نقش و اثرات سودمند آنتي اكسيدان‌ها در مقابل بسياري از بيماري‌هاي انساني و فساد مواد غذايي كه ناشي از فساد اكسايشي مي‌باشد در سال‌هاي اخير توجهات زيادي را به خود جلب كرده است در اين بين آنتي اكسيدان‌هايي كه مهار كننده راديكال آزاد مي‌باشند نسبت به ساير آنتي‌اكسيدان‌ها اهميت بيشتري داشته كه بررسي ظرفيت مهاركنندگي آنها موضوع بسياري از تحقيقات و بحث‌هاي علمي ‌مي‌باشد. روش‌هاي زيادي در شرايط متفاوت ابداع شده است كه براي بررسي ظرفيت مهار كنندگي نمونه‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين مقاله تعدادي از روش‌هاي موجود آزمايشگاهي از نقطه نظر اساس كار، روش آزمون و نقاط ضعف و قوت آن به دقت مرور خواهد شد. مواد و روش‌ها: در اين مقاله روش‌هاي مختلفي مانند روش‌هاي احيا راديكال آزاد (DPPH)، آنتي اكسيدان احياكننده آهن (FRAP)، ظرفيت آنتي اكسيداني معادل ترلكس (TRAC)‌، ظرفيت جذب راديكال اكسيژن‌(ORAC)‌، پارامتر مجموع به دام انداختن راديكال آزاد توسط آنتي اكسيدان (TRAP) به منظور مقايسه ظرفيت مهار راديكال آزاد نمونه‌ها بررسي مي‌شود تا بتوان به اصول فني و كاربرد هر يك پي برد. يافته‌ها: روش‌هاي شيميايي كه در تعيين ظرفيت آنتي اكسيداني نمونه‌ها استفاده مي‌شوند با وجود تمام معايبي كه دارند مي‌توانند مفيد واقع شوند زيرا ساده و ارزان قيمت بوده و نتايج را به صورت ضرايبي مانند ترلكس معرفي مي‌كنند كه امكان مقايسه نتايج را فراهم مي‌نمايد اما به هر حال نتايج بدست آمده از اين روش‌هاي شيميايي را نمي‌توان با نحوه عملكرد آنها در بدن قياس نمود. زيرا بعضي از اين روش‌ها در شرايطي غير مشابه شرايط فيزيولوژيكي مثلا از لحاظ pH فعاليت مي‌كنند. به منظور رسيدن به نتايج دقيق‌تر اين روش‌ها بايد با روش سلولي همراه شود كه البته اين دسته از مطالعات وقت‌گير و زمان بر مي‌باشد. نتيجه‌گيري: درحال حاضر به رغم تنوع در روش‌هاي بررسي ظرفيت آنتي اكسيداني، خلا بزرگي در استاندارد سازي اندازه‌گيري ظرفيت آنتي اكسيداني احساس مي‌شود. به اين ترتيب در ميان محققين اجماع نظري وجود دارد كه استفاده از مخلوط چند روش مي‌تواند براي ارزيابي ظرفيت آنتي اكسيداني در شرايط آزمايشگاهي مفيد باشد.

Introduction: The role and beneficial effects of antioxidants against various human diseases and food deterioration induced by oxidative stress have received much attention. The free radical scavenging antioxidants are one of the important classes of antioxidants and the assessment of their capacity has been the subject of extensive studies and argument. Various methods have been developed and applied in different systems, but many available methods result in inconsistent results. In this review article, the some available methods are critically reviewed on the basis of the mechanisms and procedure and pros and cons of the methods are proposed to assess the capacity of radical scavenging and inhibition of lipid peroxidation in vitro. Materials and Methods: The ABTS, DPPH, FRAP, ORAC, TRAO, CBA Fast BB, Folin- Ciocalteu and DSC assays were used to evaluate the comparability of the most common radical scavenging assays and achieve a wide range of technical principles of them. Results: Chemical-based methods are useful for assessment of antioxidant capacity, they are low cost, simple and yield an index value (expressed as equivalents of Trolox) that allows to compare the results. However, the antioxidant capacity indexes obtained by chemical assays cannot extrapolate the performance of the sample in vivo. Because some of the assays are done in non-physiological pH values, it is necessary to move to cellular assays in order to evaluate the potential antioxidant activity of a compound or extract. Animal models and human studies are more appropriate but also more expensive and time-consuming. Conclusion: At present, in spite of the diversity of methods, there is a great need to standardize the measurements of antioxidant activity. The consensus of opinion is that a mix of these tools should be used in assessing the antioxidant activities in vitro.