شبيه سازي اندركنش آب سطحي و زيرزميني در شرايط بهره برداري تلفيقي (مطالعه موردي: دشت دز)

بهره برداري تلفيقي از منابع آب سطحي و زيرزميني يكي از مهم ترين چالش هاي پيش روي محققين منابع آب مي باشد. استفاده تلفيقي در واقع، بهره برداري از منبع آب سطحي و زيرزميني به منظور افزايش ميزان آب قابل دسترسي و استفاده پايدار از منابع آبي موجود است. از اين رو برنامه ريزي صحيح در اين زمينه مستلزم آگاهي از نحوه برهم كنش آب سطحي و زيرزميني در منطقه و تخمين و محاسبه پارامترها و عوامل سطحي و زيرزميني موثر بر آن مي باشد. بنابراين از اهداف اساسي مطالعه جاري، شبيه سازي برهم كنش آب سطحي و زيرزميني با استفاده از ايجاد اتصال ديناميكي بين منابع آب سطحي و زيرزميني در دشت دز (شامل دشت هاي لور، ديمچه، دز غربي، دز شرقي و سبيلي) است، به طوري كه داده ها و نتايج به طور ماهيانه بين مدل آب سطحي ويپ و مدل آب زيرزميني مادفلو در گردش مي باشد. لذا در هر گام زماني ماهانه مقادير برداشت، نفوذ، تراز رودخانه ها، رواناب و غيره از مدل ويپ وارد مدل مادفلو شده تا مقادير تراز آب زيرزميني، جريان بين آبخوان ها و غيره محاسبه و به مدل ويپ برگردد و اين روند تا پايان دوره شبيه سازي ادامه خواهد داشت. نتايج نشان داد در قسمت هاي شمالي تا ميانه دشت، رودخانه هاي دز و كرخه بيشتر باعث تغذيه آبخوان شده و در قسمت هاي ميانه دشت به پايين (مانند ساير رودخانه هاي دشت دز) بيشتر نقش زهكش را به عهده دارند. به علت تراكم زياد چاه ها و عدم بهره برداري از آب سطحي بيشترين افت سطح آب مربوط به دشت لور و كمترين افت مربوط به قسمت هاي جنوبي دشت محاسبه شد. همچنين نتايج نشان داد به طور كلي در دشت دز در مناطقي كه از هر دو منبع تامين آب استفاده مي شود، بيش از 80 درصد از نيازها توسط آب سطحي و كمتر از 20 درصد توسط آب زيرزميني تامين مي شود.