تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر برخي شاخص‌هاي پيكر سنجي و آمادگي قلبي ـ تنفسي زنان ميان‌سال مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: فعاليت ورزشي به‌عنوان يك مداخله بالقوه براي بهبود تركيب بدن زنان مبتلا به سرطان پستان شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر برخي شاخص هاي پيكر سنجي و آمادگي قلبي ـ تنفسي زنان ميان‌سال مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: تعداد 15 زن مبتلا به سرطان پستان با دامنه سني 40 تا 60 سال به‌صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به‌عنوان گروه تجربي در نظر گرفته شدند. برنامه تمرين هوازي به مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته به مدت 40 تا 60 دقيقه و با شدت 30 تا 60 درصد ضربان قلب ذخيره انجام شد. وزن، نمايه توده بدن، دور كمر، دور باسن، نسبت دور كمر به باسن، نسبت دور كمر به قد ايستاده، درصد چربي بدن و حداكثر اكسيژن مصرفي قبل و بعد از هشت هفته اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از تي همبسته در سطح معني داري 05/0 > P آزمايش شدند. يافته ها: وزن (001/0=P)، نمايه توده بدن (001/0=P)، دور كمر (006/0=P)، دور باسن (001/0=P)، نسبت دور كمر به قد ايستاده (006/0=P) و درصد چربي بدن (001/0=P) بعد از هشت هفته به‌طور معني داري كاهش يافت؛ اما تغييرات نسبت دور كمر به باسن معني دار نبود (235/0=P). ميانگين حداكثر اكسيژن مصرفي نيز بعد از هشت هفته به‌طور معني داري افزايش يافت (008/0=P). نتيجه گيري: نتايج نشان داد هشت هفته تمرين هوازي بر برخي شاخص هاي پيكر سنجي و آمادگي قلبي ـ تنفسي تاثير معني داري دارد و منجر به بهبود آن‌ها مي شود.

Introduction: Physical activity has been identified as a potential intervention to improve body composition in women with breast cancer. This research sought to investigate the effects of an eight-week aerobic training program on some anthropometric indices and cardiorespiratory fitness of middle-aged women with breast cancer. Material and Methods: A total of 15 women with breast cancer (age: 40-60 years) were selected through convenience sampling. They attended an eight-week aerobic exercise program consisting of three 40-60-minute sessions per week. Exercise intensity was maintained at 30%-60% the subjects’ heart rate reserve (HRR). The participants’ weight, body mass index (BMI), waist circumference (WC), hip circumference (HC), waist to hip ratio, waist to height ratio (WHR), body fat percentage (BFP), and maximum oxygen consumption were measured at baseline and after eight weeks of exercise. Data were analyzed by paired samples t-tests at a significance level of 0.05. Results: Significant reductions in the patients’ weight (P = 0.001), BMI (P = 0.001), WC (P = 0.006), HC (P = 0.001), WHR (P = 0.006), and PBF (P = 0.001) were observed after eight weeks of aerobic training. Moreover, exercise significantly increased the subjects’ maximum oxygen consumption (P = 0.008). However, changes in the participants’ waist to hip ratio were not significant (P = 0.235). Conclusion: According to the obtained results, an eight-week aerobic training program could significantly improve some anthropometric indices and cardiorespiratory fitness in women with breast cancer.