مقايسه قدرت ايزومتريك عضلات ران در زنان ورزشكار دانشگاهي با سابقه ي پيچ خوردگي اينورشني مچ پا با مچ پاي سالم

Comparison between hip muscle isometric strength of injured and healthy legs in female collegiate athletes with a history of inversion ankle sprains

چكيده زمينه و هدف: پيچ خوردگي هاي جانبي مچ پا از شايعترين آسيب ديدگي ها در ورزش هاي دانشگاهي، دبيرستاني و تفريحي به شمار مي رود. اگر قدرت عضلات ران در زنان ورزشكار با سابقه پيچ خوردگي مچ پا به دليل آسيب ديدگي تحتاني تغيير پيدا كرده باشد، خطر تكرار آسيب ديدگي افزايش مي يابد. بنابراين، هدف از اين پژوهش مقايسه قدرت ايزومتريك عضلات ران در زنان ورزشكار دانشگاهي با سابقه ي پيچ خوردگي اينورشني مچ پا مي باشد. روش بررسي: در يك مطالعه نيمه تجربي 20 آزمودني با ميانگين سن 2 ± 5/22 سال، وزن 45/10 ± 24/64 كيلوگرم، قد 2/5 ± 85/163سانتيمتر، با سابقه حداقل 2 بار پيچ خوردگي اينورشني مچ پا در قبل از سه ماه گذشته در اين مطالعه شركت داشتند. هرآزمودني پرسشنامه دموگرافي را كامل كرد و سپس اندازه گيري هاي پروتكل شروع شدند. پاي سالم آزمودني به عنوان كنترل مطرح شد. براي اندازه گيري قدرت عضلات ابداكتور و اكستنسور ران در هر دو عضو از دينامومتر دستي (مدل نيكلاس 01160) استفاده شد. از آزمون t همبسته براي مقايسه قدرت عضلات ران در پاي آسيب ديده و سالم استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون قدرت بيانگر اين است كه ميانگين قدرت عضلات ابداكتور و اكستنسور ران در عضو آسيب ديده نسبت به عضو سالم كمتر بود. اما تفاوت معني داري در قدرت عضلات ران بين دوطرف مشاهده نشد. ورزشكاران با وجود دارا بودن سابقه پيچ خوردگي هاي اينورشني مچ پا ، كاهش در قدرت عضلات ابداكتور و اكستنسور ران را نشان ندادند. نتيجه گيري: بنابراين تجربه هاي تمريني مي تواند تا حدودي ضعف احتمالي قدرت عضلات ران در پاي آسيب ديده را جبران كرده باشد كليد واژه ها: پيچ خوردگي مچ پا، زنان ورزشكار، قدرت عضلات ابداكتور ران

ABSTRACT Background and Aim: Lateral ankle sprains are one of the most prevalent injuries in high school, college, and recreational sports. The risk of repeat injury increases when hip muscles? strength alters in female athletes with a history of ankle sprain due to distal injury. The purpose of this study was to make a comparison between hip muscle isometric strength of injured and healthy legs in female collegiate athletes with a history of inversion ankle sprains. Material and Material: Twenty subjects (age 22.5 ± 2 years, weight 64.24 ± 10.45 kg, height 163.85 ± 5.2 cm) with a history of at least 2 unilateral ankle inversion sprains in the previous three months participated in this study. Demographic data of the subjects were recorded in the questionnaires, and then the measurement protocol began. At the same time, the participantsʹ uninvolved limbs were regarded as our control group. Hand held dynamometer (model 01160 Nicholas) used to assess hip abductor and extensor muscle strength in both limbs. We used paired t-test to compare hip muscle strength between injured and unaffected limbs. Results: The results of strength tests indicated lower mean values of hip abductor and extensor muscle strength in the injured limb compared to the uninjured limb, but no significant difference was noted in the hip muscle strength between the different sides. Although the athletes had history of inversion ankle sprain, they did not show any decrease in the hip abductor and extensor muscle strength. Conclusion: This study showed that exercise experiences can compensate for the probable weaknesses of hip muscle strength in the injured limbs. Keywords: Ankle sprain, Female athletes, Hip abductor muscles strength.