اثر ميزان آزاد سازي غلاف تنون و حفظ عشاهاي بين عضلاني بر نتيجه عمل جراحي در مبتلايان به استرابيسم هاي افقي

هدف: بررسي اثر ميزان آزادسازي (Dissection) غلاف تنون و حفظ غشاهاي بين عضلاني (Intermuscular) بر نتيجه عمل جراحي استرابيسم افقي. روش پژوهش: بيماران مبتلا به استرابيسم افقي با محدوده سني بين 6 تا 50 سال و بدون سابقه جراحي چشمي، در دو گروه تحت عمل جراحي قرار گرفتند. روش جراحي استرابيسم به جز در ميزان جداسازي غلاف تنون در هر دو گروه مشابه بود. در گروه شاهد، غلاف تنون تا 10 ميلي متري پشت محل اتصال عضله به صلبيه و اتصالات بين عضلاني بريده شد و در گروه مورد، اين غلاف 4-3 ميلي متر پشت به محل زدن بخيه بر روي عضله بريده شد و اتصالات بين عضلاني دست نخورده باقي ماند. بر حسب ميزان زاويه استرابيسم افقي و وجود آمبلوپي، جراحي به صورت BMR Bimedial Recession)، (Bilateral Recession) BLR) و يا (R&R (Recession and Resection صورت گرفت. يافته ها: اين مطالعه روي 54 بيمار در دو گروه (هر گروه 27 نفر) صورت گرفت. دو گروه از نظر يافته هاي جمعيت شناسي با يكديگر تفاوت آماري نداشتند. در هر دو گروه بعد از جراحي، در هر سه روش BMR، BLR و R&R، زاويه استرابيسم كاهش يافته بود ولي تفاوت ميزان اصلاح زاويه استرابيسم بين دو گروه از نظر آماري معني دار نبود. در بيماراني كه تحت جراحي BMR قرار گرفته بودند، به ازاي هر ميلي متر رسس عضله در گروه مورد، 39/ 0±59 /2 پريزم ديوپتر و در گروه شاهد، 99/ 0±16/ 2 پريزم ديوپتر زاويه انحراف استرابيسم اصلاح شد. در گروه ازوتروپي و R&R، به ازاي هر ميلي متر رسس يا رزكت عضله در گروه مورد، 31/ 0±38/ 3 پريزم ديوپتر و در گروه شاهد، 18/ 0±21/ 3 پريزم ديوپتر و در گروه BLR به ازاي هر ميلي متر رسس عضله در گروه مورد، 24 /0±34/ 2 پريزم ديوپتر و در گروه شاهد، 24/ 0±17/ 2 پريزم ديوپتر زاويه استرابيسم اصلاح شد. در گروه اگزوتروپي و R&R، به ازاي هر ميلي متر رسس يا رزكت عضله در گروه مورد، 46/ 0±12/ 3 پريزم ديوپتر و در گروه شاهد 28/ 0±72/ 2 پريزم ديوپتر زاويه استرابيسم اصلاح شد. نتيجه گيري: ميزان اصلاح زاويه استرابيسم افقي، رابطه اي با ميزان دايسكشن بافت تنون يا بريدن اتصالات بين عضلات خارج چشمي ندارد. با توجه به احتمال آسيب كم تر بافتي و كاهش عوارض بالقوه در طولاني مدت، جراحي استرابيسم با دستكاري بافتي كم توصيه مي شود.