پديد آورندگان :
عليزاده، يونس نويسنده , , مراديان، سيامك نويسنده , , محمدي ، محمدجواد نويسنده , , سلطاني مقدم، رضا نويسنده دانشگاه علوم پزشكي گيلان Soltani-Moghadam, R , پنج تن پناه، محمدرضا نويسنده , , سلطاني پور، سهيل نويسنده , , رحيمي بشر، محمود نويسنده ,
كليدواژه :
تزريق داخل زجاجيه اي , فشار پايدار داخل چشمي , چشم پزشكي , بواسيزوماب
چكيده فارسي :
هدف: ارزيابي تاثير تزريق داخل زجاجيه اي بواسيزوماب بر فشار پايدار داخل چشمي
روش پژوهش: اين مطالعه به صورت آينده نگر و غيرتصادفي در بيمارستان هاي اميرالمومنين (رشت) و لبافي نژاد (تهران) روي ۳۵۹ چشم از ۳۵۹ بيمار صورت گرفت. پس از اخذ شرح حال و معاينه اوليه، فشار داخل چشمي بيماران يك هفته و يك روز قبل از تزريق (۲ نوبت) و يك، هفت و سي روز پس از تزريق (۳ نوبت)، در چشم هاي تزريق شده و تزريق نشده اندازه گيري شد. تمام موارد اندازه گيري فشار داخل چشمي توسط يك معاينه گر صورت گرفت.
يافته ها: سيصد و شش چشم (۱۵۹چشم راست و ۱۴۷چشم چپ) از سيصد و شش بيمار (۲/ ۴۲ درصد مرد و ۸/ ۵۷ درصد زن)، شامل ۲۷۷ مورد (۵/ ۹۰درصد) رتينوپاتي ديابتي، ۲۰ مورد (6 /5 درصد) انسداد وريدي شبكيه و ۹ مورد (2/ 9 درصد) دژنراسيون ماكولاي وابسته به سن با نورگ زايي پس از تزريق داخل زجاجيه اي بواسيزوماب وارد مطالعه شدند. موردي از افزايش پايدار فشار داخل چشمي در چشم هاي تزريق شده و تزريق نشده، يافت نشد. هم چنين، بين افزايش فشار داخل چشمي با جنس و علت تزريق رابطه معني داري وجود نداشت.
نتيجه گيري: تزريق داخل زجاجيه اي بواسيزوماب در افراد بدون سابقه گلوكوم، منجر به افزايش پايدار فشار داخل چشمي طي يك ماه نمي گردد.
