رويكردي فرماليستي بر شعر «غراب» ضيا موحد

The Formalistic approach of Ziya Movahhed’s “Ghorab”

فرماليسم از جنبش‌هاي اثرگذار اوايل سده‌ي بيستم ميلادي است كه هم‌اكنون پس از يك قرن ارزش‌هاي نظري خود را حفظ كرده است و هم‌چنين در بررسي متون تازگي دارد. فرماليسم حركتي بود از محتواگرايي ادبيات روسيه به سمت فرم. از چهره‌هاي برجسته‌ي فرماليسم مي‌توان به ويكتور شكلوفسكي، بوريس توماشفسكي، بوريس آيخنباوم، يوري تينيانوف، رومن ياكوبسن، موكاروفسكي و حتي باختين اشاره كرد. آنان از آغاز به صناعت و آشنايي‌زدايي آن‌گاه به نقيضه و كاركرد روي آوردند. شعر «غراب» از ضيا موحّد، اثري است كه بسياري از جنبه‌هاي فرماليستي را در خود دارد: شعر او در فرم و محتوا داراي آشنايي‌زدايي و برجسته‌سازي و نيز طنز است. اين مقاله به بررسي شعر «غراب» ضيا موحد از جنبه‌هاي متفاوت فرماليستي مي‌پردازد.

Formalism is an impressive movement at the beginning of the 20th century A.D. which even after a century, still keeps its theoretical values and is new in surveying texts. It was a movement of tendency from content to form in Russian literature. Among its famous characters are Victor Shklovsky, Boris Eichenbaum, Tomashevski, Yuri Tynyanov, Roman Jakobson, Jan Mukarovsky and even Bakhtin. From the beginning, they paid attention to Device and Defamiliarization, then to Parody and Function. “Ghorab” by Ziya Movahhed is a work that has many formalistic aspects in itself. His poem has Defamiliarization, Foregrounding and also Irony in form and content. This article attempts to examine Ziya Movahhed’s “Ghorab" from different formalistic aspects.