بررسي تاثير جنسيت بر جمله، بر اساس داستان هاي معاصر فارسي

The Effect of Gender on the Frequency use of sentense types of in some Contemporary Persian Stories

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير جنسيت بر جمله هاي امري، پرسشي و عاطفي (تعجب، تمنا، دعا، نفرين، قسم و فحش) در زبان فارسي است. براي به دست آوردن جامعه آماري مورد نظر، يازده داستان كوتاه و بلند از ده نويسنده معاصر ايراني(5نويسنده مرد و 5 نويسنده زن) بررسي شده است. تاثير جنسيت بر جمله، در داستان هاي مورد بررسي، به چند گونه بوده است: نخست اين كه برخي از جمله ها، مخصوص به يك جنس خاص بود و تنها در گفتار آن جنس كاربرد داشت. جنبه ديگر، اين بود كه كاربرد برخي از جمله ها، در گفتار يك جنس نمود بيشتري داشت. بسياري از زنان با توجه به اين كه از جايگاه اجتماعي پايين تري نسبت به مردان برخوردار بوده اند،كمتر به مردان امر كرده بودند؛ اما آنها نسبت به مردان، بيشتر از جمله هاي پرسشي و عاطفي استفاده كرده بودند. همچنين با توجه به اين كه زنان از مردان عاطفي تر هستند، كاربرد بيشتر جمله هاي عاطفي در گفتارهاي آنان قابل توجيه است.

This study tends to investigate the effect of gender on the imperative, interrogative and exclamatery sentences in the Persian language. For this purpose, eleven short and long Stories from ten contemporary writers were selected. The results show that the gender effects are two kinds: some of the sentences were used only by a particular gender and some others were used due to some social factors such as social status and age of the user. For instance, the women with lower social status tended to use less imperative and more interrogative and emotional sentences than their counter parts. It seems that, for the sake of clarification and discovery, women tend to ask men more questions. The application of more emotional statements on the part of women in their interaction is also worth noting.