بررسي ساختار فعل مضارع در گويش سرخه اي

Study in Structure of Present verb on Sorkhei dialect

مقاله حاضر تلاشي است در مسير حفظ و بررسي گويش هاي ايراني كه در حال فراموشي هستند. گويش سرخه اي، يكي از اين گويش هاست كه مردم سرخه، بدان سخن مي گويند. سرخه يكي از شهرهاي استان سمنان است كه در فاصله ي 20 كيلومتري جنوب غربي شهر سمنان در حاشيه كوير نمك قرار دارد. سرخه از جنوب با كوير نمك، از شمال با مهدي شهر و فيروزكوه، از غرب با گرمسار و از شرق با سمنان همسايه است. جمعيّت سرخه، بالغ بر 15 هزار نفر مي باشد. گويش سرخه اي را در گروه گويش هاي حاشيه ي درياي خزر و زيرمجموعه ي گويش هاي ايراني نو غربي مي دانند. در اين گويش، فعل مضارع تنها به اشكال اخباري، التزامي و ملموس به كار رفته است و فعل مستقبل كاربردي ندارد. نحوه صرف فعل مضارع نيز بستگي به مصوت يا صامت پاياني بن مضارع دارد كه البته در اين ميان استثناياتي هم وجود دارد. در اين مقاله به بررسي ساختار فعل مضارع در گويش سرخه اي پرداخته شده است

The present article is an attempt to keep and remind some of the Iranian dialects which are about to be forgotten. Sorkhei dialect is one of these dialects which is spoken by the people of Sorkheh. Sorkheh province is one of the cities within the 20 km southwest of Semnan ,edge of the salt desert. Sorkheh population is over 9700 people. Sorkhei dialect is considered a dialect of the Caspian Sea and Western New Iranian . Introduced Sorkheh city, geographic location, symbol of transcription and structure of present verb cases are discussed in this article.