نقش سبك حل مساله در پيش بيني سازگاري زناشوييِ مادران كودكان استثنايي

The role of problem solving styles in prediction of marital adjustment of exceptional children’s mothers

هدف پژوهش حاضر پيش بيني سازگاري زناشويي بر اساس سبك هاي حل مساله در مادران كودكان استثنايي بود. تعداد نمونه اين پژوهش 75 نفر از مادران داراي كودك معلول (نابينا، ناشنوا، معلول جسمي،...) بود كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش كه يك مطالعه همبستگي است از پرسش نامه هاي سبك حل مساله كسيدي و لانگ و مقياس سازگاري زناشويي اسپينر(DAS) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش همبستگي و تحليل رگرسيون صورت گرفت. يافته ها نشان داد كه بين سبك كارآمد و ناكارآمد حل مساله با سازگاري زناشويي رابطه معناداري وجود دارد(001/0 p < )، همچنين سبكهاي حل مساله مي تواند سازگاري زناشويي را در سطح معناداري 001/0 p < پيش بيني مي كند. بنابراين مي توان نتيجه گرفت سبكهاي حل مساله كارآمد و ناكارآمد بر سازگاري زناشويي تاثير مي گذارد.

The purpose of the present study was prediction of marital adjustment on the basis of problem solving styles in mothers of exceptional children. This study is a correlation research. Numbers of samples in this research was 75 mothers of exceptional children (blind, deaf, physically disabled …). They were selected with available sampling method. In this study the Cassidy and Long problem solving questionnaire and Dyadic adjustment scale were used. To analyze the data the correlation method and regression analysis were utilized. The results showed that there is a significant relationship between efficient and inefficient problem solving styles with marital adjustment (p < 0.001). Also, problem solving styles can predict marital adjustment. Therefore, it can be concluded that efficient and inefficient problem solving styles have an effect on the marital adjustment.