بررسي و نقد مباني نظريه مشروعيت در انديشه سياسي ابن‌تيميه

A Critique of the Theoretical Principles of Legitimacy in Ibn Taimyyah’s Political Thought

اين تحقيق به بررسي انتقادي مباني نظريه مشروعيت در انديشه سياسي ابن‌تيميه پرداخته است، تا با برجسته‌سازي نقاط ضعف آن‌ بر اساس عقل، كتاب و سنت، به نادرستي ديدگاه وي رهنمون گردد. متاثر بودن برخي از نظام‌هاي مدعي حكومت اسلامي در منطقه، از تفكر سلفي‌گري ابن‌تيميه در حوزه مشروعيت سياسي، اهميت اين تحقيق را دوچندان مي‌سازد. ازاين‌رو تحقيق حاضر با روشي توصيفي و انتقادي، با تبيين ديدگاه ابن‌تيميه در باب مشروعيت سياسي و مباني آن، به اين رهيافت رسيده كه ابن‌تيميه به ‌دليل عدم اتخاذ روش علمي صحيح، نتوانسته است در نظريه‌پردازي در زمينه مشروعيت سياسي، موفق عمل كند و پيش‌فرض‌هايش داراي اشكالاتي نظير عدم اعتنا به عقل، عدم فهم معناي صحيح امامت در اسلام، خلط مفاهيم امامت و رسالت و عدم اعتنا به نصوص متواتر، حجيت اجماع و عدالت صحابه است.

This research presents a through critique of the theoretical principles of legitimacy in Ibn Taimyyah’s political thought. It tries, by resting on intellect, the Qur’an and Sunnah (tradition), to show the unsoundness of his thought. The influence exerted on some so-called Islamic governments in the region by Ibn Taimyyah’s Salafi thought regarding political legitimacy increases the importance of this research. Using a descriptive and critical method and explaining the view of Ibn Taimyyah about political legitimacy and its principles, the present paper concludes that his failing to adopt a reliable scientific method, he has not been successful in theorizing about political legitimacy. His preconceptions have such problems like: inattention to the intellect, lack of understanding of Imamah in Islam, confusing the idea of Imamah with the idea of prophethood and inattention to authoritative widely narrated texts, authority of unanimous agreement and the justice of the Companions of the Prophet.