اثر فشار اسمزي بر ريزغده زايي درون شيشه اي در سيب زميني رقم آگريا با كاربرد غلظت هاي مختلف ساكارز و پلي اتيلن گلايكول

Effect of Osmotic Pressure on In vitro Microtuberization of Potato cv. Agria in Different Concentrations of Sucrose and PEG

اثر پنج غلظت ساكارز و پلي اتيلن گلايكول هر كدام (0/0، 05/0، 11/0، 17/0 و 23/0 مول بر ليتر) بر آغازش، تشكيل و رشد ريزغده بررسي شد. گره هاي حاصل از شاخساره هاي درون شيشه اي در محيط كشتMS كشت شدند و در تاريكي مداوم و دماي 1±20 درجه سانتيگراد نگهداري شدند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اختلاف معني داري بين تيمارهاي اعمال شده از نظرآغازش و تشكيل ريزغده، همچنين طول، قطر و وزن تر ريز غده ها وجود داشت و ساكارز در فرآيند ريزغده زايي (در كليه صفات) برتر از پلي اتيلن گلايكول و استفاده از سطوح بالاي ساكارز در تشكيل ريزغده در شرايط درون شيشه اي مفيد بود. افزايش ساكارز، تعداد ريزغده را بدون اثر منفي روي وزن و اندازه آنها به طور موثري افزايش داد. پلي اتيلن گلايكول بكار برده شده در محيط كشت، منجر به كاهش فرآيند ريزغده زايي (در كليه صفات) شد. محدوديت ريزغده زايي توسط غلظت هاي بالاي پلي اتيلن گلايكول در نتيجه كاهش جذب آب و مواد غذايي توسط ريزنمونه هاي گره از محيط كشت بود. از طرف ديگر استفاده از غلظت هاي بالاي پلي اتيلن گلايكول به طور معني داري بر دورمانسي ريزغده ها به منظور مبادله ژرم پلاسم موثر بود. نتايج اين پژوهش مي تواند به درك بهترمكانيسمهاي فيزيولوژيكي مربوط به ريزغده زايي كمك كرده و گامي جهت رسيدن سريع به اهداف اصلاحي باشد.

In order to evaluate the effects of five concentrations of sucrose and PEG (0.0, 0.05, 0.11,0.17 and 0.23 mol.l-1) on microtubers initiation, formation and growth, a factorial experiment based on completely randomized design with five replications was carried out. Nodes fromin vitro potato shoots were cultured for microtuberization in MS medium and incubated in constant darkness in growth room at 20 ±1oC. Analysis of variance revealed significant differences among treatments for initiation and formation of microtubers, as well as microtuber length, diameter and fresh weight. Sucrose was more effective than PEG on microtuberization process (all traits).Thus; it was show that application of high levels of sucrose was very useful in microtuberization. Increasing of sucrose concentrations efficiently improved in vitro microtubers number without negative side effects on fresh weight and size. PEG led to a decrease in microtuberization (all traits). High concentrations of PEG restricted microtuberization due to reduce water and nutrients uptake by node explants from medium. On the other hand the use of high concentrations of osmotic material was significantly effective on microtubers dormancy which is useful in germplasm exchange. Results of study like the one presented here, could be very useful in better understanding of physiological mechanisms involved in microtuberization process and useful in approaching breeding objectives as well.