بررسي علل شكست درمان در بيماران تحت درمان با متادون در مراكز ترك سو مصرف مواد مخدر

Factors R elated to Treatment Failure in Patients under Methadone Treatment at Drug Rehabilitation Centers

مقدمه: يكي از روش هاي كنترل اعتياد و كاهش آسيب هاي ناشي از آن، درمان نگهدارنده با متادون مي باشد، اما عوامل مرتبط با شكست درمان با متادون به اندازه كافي مطالعه و بررسي نشده اند، لذا اين مطالعه به بررسي علل شكست درمان بيماران تحت درمان با متادون در شهر رفسنجان انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي، توصيفي- تحليلي بر روي پرونده كليه بيماران مراجعه كننده به دو مركز درمان سو مصرف مواد در شهرستان رفسنجان در طي سال هاي 92-1390 انجام شده است. پرونده هاي مورد بررسي در دو گروه از بيماران بررسي شدند. گروه اول (291 نفر) بيماراني كه با شكست در درمان، مواجه گرديدند و گروه دوم (309 نفر)، بيماراني كه بدون شكست با متادون، درمان شدند. داده ها با استفاده از آزمون هاي كاي دو، تي تست و رگرسيون لجستيك و در نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين سني بيماران 5/10± 37 سال بود. دو گروه بيماران مورد بررسي، در نوع ماده مصرفي (001/0P=)، بيماري رواني همراه (011/0P=)، مركز درمان كننده بيمار (001/0 > P)، دوز متادون مصرفي (018/0P=) و وضعيت تاهل (001/0 > P) داراي اختلاف معني دار آماري بودند. سن، مدت اعتياد، مصرف همزمان دو ماده يا بيشتر از دو ماده مخدر، تعداد موارد درمان قبلي اعتياد، وجود بيماري جسمي و سابقه مشكلات قانوني اختلاف آماري معني داري نداشتند. بحث و نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد اگر درمان نگهدارنده با متادون با درمان بيماري هاي رواني بيماران، رفع مشكلات خانوادگي، دوز كافي متادون و كاهش هزينه هاي درماني همراه شود، مي تواند براي كنترل و درمان اعتياد بيش از پيش موثر واقع گردد.

Introduction: One of the ways for addiction control and damage reductionis methadone treatment. However, the factors related to treatment failure have not been fully studied. In this study the characteristics related to treatment failure in Rafsanjan city has been studied. Method: This descriptive and analytical cross-sectional study was done based on records of patients visiting two rehabilitation centers in Rafsanjan in 2011-2013. The records were evaluated in two groups of patients. The first group (291 patients) were people with treatment failure, and the second group (309 people) were those successfully treated. Data analysis was done usingt-test, chi-square, and logistic regression through SPSS 22 software. Results: The mean age of participants was 37±10.5 years. The two groups were significantly different in regard to kind of substance use (P = 0.001), existence of mental illness (P = 0.011), treatment center (P < 0.001), the dose of methadone consumption (P = 0.018), and marital status (P < 0.001); but the difference in age, addiction duration, the concomitant use of two or more psychotropic substances, number of previous treatment, presence of physical illness, and the history of legal problems was insignificant. Conclusion: Methadone maintenance treatment is likely to be more effective if it is associated with treating the patientsʹ mental illness, solving family problems, adequate doses of methadone, and reducing the health care costs.