تاثير سرمايه روان‌شناختي بر عملكرد شغلي با توجه به نقش واسطه‌اي فرسودگي هيجاني

سرمايه روانشناختي از متغيرهاي برآمده از روانشناسي مثبتنگر است و ظرفيت نهفته زيادي براي بررسي و مطالعه در محيطهاي كاري ايران دارد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه سرمايه روانشناختي با عملكرد شغلي با توجه به نقش فرسودگي هيجاني اجرا شد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي و همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را كاركنان شركت برق منطقهاي در شهر اصفهان تشكيل دادند كه از بين آنها دويست و شانزده نفر به شيوه‌ نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه سرمايه روانشناختي (ناگيوين و همكاران، 2012)، پرسش‌نامه فرسودگي هيجاني (مولكي و همكاران، 2006) و پرسش‌نامه عملكرد شغلي (ناگيوين و همكاران، 2012) بودند. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و الگوسازي معادله ساختاري تحليل شدند. نتايج نشان داد كه فرسودگي هيجاني با خودكارآمدي (01/0 > p)، خوشبيني (05/0 > p) و اميدواري (01/0 > p) داراي رابطه منفي و معنادار و عملكرد شغلي با هر چهار مولفه سرمايه روانشناختي داراي رابطه مثبت و معنادار است (01/0 > p). هم‌چنين نتايج الگوسازي معادله ساختاري نشان داد كه از چهار مولفه سرمايه روانشناختي، خودكارآمدي (05/0 > p)، اميدواري (01/0 > p) و تابآوري (01/0 > p) هم بهطور مستقيم و هم بهطور غيرمستقيم (از طريق فرسودگي هيجاني) با عملكرد شغلي داراي رابطه معنادار هستند. در مجموع نتايج حاصل از اين پژوهش نشان ميدهد كه فرسودگي هيجاني متغير واسطهاي پارهاي در رابطه بين خودكارآمدي، -اميدواري و تابآوري و عملكرد شغلي هستند. هم‌چنين اين نتايج نشان ميدهند كه سرمايه روانشناختي از طريق كاهش سطح فرسودگي هيجاني موجب افزايش سطح عملكرد ميشود ##