نقد و بررسي سير تحول انديشه انسان اقتصاديدر اقتصاد متعارف

A Critique of the Development Process of the Thought of ‘’Economic Man’’ in Conventional Economics

«انسان اقتصادي» يكي از فروض اساسي اقتصاد متعارف است. اين فرض پايه اي از لحاظ تاريخي توسط اقتصاددانان كلاسيك معرفي و به وسيله اقتصاددانان نيوكلاسيك به عنوان يك ايده منسجم گسترش يافت. اين مقاله به روش تحليلي روند تحول انديشه انسان اقتصادي در اقتصاد متعارف را نقد و بررسي مي كند. يافته هاي مقاله نشان مي دهد انديشه «انسان اقتصادي» ابتدا در چارچوب انسان منفعت طلب توسط آدام اسميت معرفي شد. در ادامه، جان استوارت ميل با الهام از فلسفه «لذت گروي» بنتام آن را در قالب انسان لذت گرا وارد ادبيات اقتصادي كرد. اقتصاددانان نيوكلاسيك نيز با كمّي سازي اين فرض مبنايي، مفهوم «انسان محاسبه گر» را معرفي كردند. مفهوم «انسان اقتصادي» معرفي شده داراي برخي تناقض هاي دروني بوده و پيامدهاي نامطلوبي بر جاي گذاشته است.

‘’Economic Man’’ is one of the basic assumptions of conventional economics. Historically, this basic assumption was introduced by classical economists and developed as a precise idea by neoclassical economists. Using an analytical method, this paper investigates and criticizes the development process of the thought of economic man in the conventional economics. The findings of this research show that, the idea of ‘’economic man’’ was first introduced by Adam Smith in the framework of a profit-seeker man. Then, inspired by Bantam’s ‘’hedonism’’, John Stewart Mill explained this idea and introduced it into the literature of economics in the form of a hedonistic man. Furthermore, giving this fundamental assumption a quantitative property, neoclassic economists, introduced the concept of ‘’calculative man’’. The stated concept of ‘’economic man’’ has many internal contradictions and has produced negative outcomes.