مقايسه تراكم و محتواي مواد معدني استخوان اندام برتر و غير برتر كاراته كاران نخبه استان خراسان جنوبي

زمينه و هدف: هدف تحقيق مقايسه تراكم و محتواي مواد معدني استخوان اندام برتر و غير برتر مردان نخبه كاراته كا استان خراسان جنوبي بود. روش تحقيق: آزمودني هاي اين پژوهش تعداد 27 مرد كاراته كا (ميانگين سني: 23/2 ± 6/23 سال) بودند. كاراته كاها از بين افرادي كه حداقل 5 سال سابقه ورزشي مستمر يا عضويت در تيم ملي را داشتند و از سلامت بدني و رژيم غذايي طبيعي برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DEXA، ميزان تراكم و محتواي مواد معدني استخوان ران (نواحي گردن، برجستگي بزرگ و انتهاي نزديك به تنه) و ساعد (3̷2 انتهاي دور از تنه استخوان زند زيرين و زند زبرين و استخوان هاي مچ دست) شركت كنندگان اندازه گيري شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل در سطح معناداري 05/0P≤ بهره گرفته شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان تراكم و محتواي استخوان ناحيه ساعد دست برتر از دست غير برتر كاراته كاها به طور معني دار (به ترتيب 001/0p= و 05/0p=) بالاتر است. همچنين تراكم مواد معدني استخوان ران پاي غير برتر كاراته كاها در مقايسه با پاي برتر، به طور معناداري (03/0p=) بالاتر بود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر حاكي از آن است كه ورزش كاراته به طور موثر موجب بهبود وضعيت استخواني ورزشكاران مي شود؛ اما در مقايسه وضعيت استخواني دو سمت بدن، به نظر مي رسد ناحيه ساعد دست برتر و ران پاي غير برتر كاراته كاها به علت فشارهاي مكانيكي وارد شده و استفاده بيشتر و كارآمدتر اندام يك طرف، وضعيت استخواني بهتري دارد.