تأثير پلاسماي غني شده با پلاكت و فيبرين غني شده با پلاكت بر بقاي پيوند پوستي در موش‌هاي صحرايي نر

Examining the effects of platelet-rich plasma and platelet-rich fibrin on autologous full thickness skin graft survival in rats

زمینه و هدف: بقای گرفت در محل آسیب از مشكلات بزرگ جراحی‌های ترمیمی به‌حساب می‌آید. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات درمانی پلاسمای غنی شده با پلاكت و فیبرین غنی شده با پلاكت بر بقای پیوند پوستی تمام ضخامت اتولوگ، در موش‌های صحرایی نر بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی در اردیبهشت ماه 1394 در آزمایشگاه حیوانات بیمارستان حضرت فاطمه (س) تهران انجام شد. 36 راس موش صحرایی نر نژاد اسپراگرداولی (محدوده وزنی gr 250-300) پس از بیهوشی به سه گروه تقسیم شده و پس از برداشتن پوست در گروه اول پلاسمای غنی شده با پلاكت، گروه دوم فیبرین غنی شده با پلاكت و گروه سوم نرمال سالین تزریق شد. 28 روز پس از جراحی، بررسی میكروسكوپی (میزان آنژیوژنز) و ماكروسكوپی (مساحت ناحیه نكروز) از نمونه‌ها به‌عمل آمد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند اختلاف معناداری در مساحت ناحیه نكروز بین گروه كنترل و گروه پلاسمای غنی شده با پلاكت وجود نداشت. درصد ناحیه‌ی نكروز در حیوانات تحت درمان با فیبرین غنی شده با پلاكت به‌طور معناداری بیشتر از گروه كنترل بود (0001/0P=) اختلاف معناداری در دانسیته‌ی عروقی بین گروه كنترل و گروه پلاسمای غنی شده با پلاكت وجود نداشت، در حالی كه در حیوانات تحت درمان با فیبرین غنی شده با پلاكت دانسیته‌ی عروقی به‌طور معناداری از گروه كنترل كمتر بود (002/0P=). نتیجه‌گیری: استفاده از پلاسمای غنی شده با پلاكت اتولوگ می‌تواند بر تسریع التیام آسیب بافت نرم و افزایش بقای گرفت مؤثر باشد.

Background: Graft survival has been considered the major problem in reconstructive surgery. Clinical studies have helped us to understand the role of PRP in increasing skin survival. Our goal in this study was to examine the treatment effects of platelet-rich plasma (PRP) and platelet-rich fibrin (PRF) on autologous full thickness skin graft survival in male rats. Methods: This experimental study was performed on 36 rats of Sprague-Dawley race with weighing approximately 250 to 300 gr on May 2015 in animal laboratory of Hazrat Fatima Hospital. After anesthesia, rats were divided into 3 groups. We injected platelet-rich plasma (PRP) in the first group, platelet-rich fibrin (PRF) in the second and saline in the third group after removing the skin. Microscopic analysis was performed with camera (Canon powershot SX200, Tokyo, Japan) on days 7, 14, 21 and 28 after surgery. We used image analysis system (ImageJ, ver. 1.45) to examine necrosis and survival rate. Samples were studied with H&E staining on day 28 microscopically for histological analysis of vascular density and angiogenesis. Results: Our findings showed the area of necrosis in animals injected with PRP on days 7 and 14, was meaningfully less than control group (P= 0.0001). There was no meaningful difference between control and PRP groups (P> 0.05). The area of necrosis in animals injected with PRF did not have any significant difference with control group from beginning to 21st day (P< 0.0001). there was no meaningful difference in vascular density between control and PRP group, whereas in animals injected with PRF the vascular density was significantly less than control group (P= 0.002). Conclusion: According to our results in this study, we can conclude that using autologous PRP can enhance the process of healing soft tissue injury and be affective at increasing graft survival. This method is suggested to be conducted for patients highly at risk of graft loss and also for those who are in need of early treatments.