بررسي امكان افزايش كارايي دو علف كش پينوكسادن و كلودينافوپ با تغيير نحوه كاربرد اين علف كش ها در كنترل يولاف وحشي و علف‌خوني

Investigation of the possibility of increasing efficiency of Pinoxaden and Clodinafop by different application methods of these herbicides on Avena ludoviciana and phalaris minor

سابقه و هدف: امروزه كاهش استفاده از علف‌كش‌ها و راهكارهاي مختلفي مانند كاربرد خرد شده آن‌ها كه منجر به كاهش ميزان مصرف مي‌شود، مورد توجه قرار گرفته است. در كاربرد دزهاي خرد شده، مقدار توصيه شده و يا كاهش يافته علف‌كش به گونه‌اي تقسيم مي‌شود كه (براي مثال) نيمي از آن در يك مرحله رشد گياه زراعي و نيم ديگر در مرحله بعدي استفاده شود و در نهايت مجموع علف‌كش به‌كار رفته معادل ميزان علف‌كش توصيه شده و يا هر مقدار كاهش يافته خواهد بود. در اين روش در مقايسه با كاربرد يك‌باره علف‌كش، علف‌هاي هرز در بازه زماني بيشتري كنترل مي‌شوند. اگرچه استفاده از دزهاي كاهش يافته براي كنترل علف‌هاي هرز، نيازمند اطلاعات دراز مدت از تاثير آن بر جامعه و بانك بذر علف‌هاي هرز مي‌‌باشد تا كاهش شديد عملكرد گياه زراعي توسط افزايش بالقوه جامعه علف‌هاي هرز در آينده را به دنبال نداشته باشد. هدف از اجراي اين آزمايش بررسي امكان كاهش مصرف علف‌كش‌هاي پينوكسادن و كلودينافوپ، با تغيير نحوه كاربرد اين علف‌كش‌ها بود. مواد و روش ها: آزمايش‌هاي گلخانه‌اي جهت مقايسه كارايي مصرف يكباره و خرد شده علف‌كش پينوكسادن در كنترل يولاف وحشي و علف‌كش كلودينافوپ در كنترل علف‌خوني (فالاريس) انجام و تاثير فاصله زماني بين دو كاربرد علف‌كش در رهيافت خرد شده و نسبت‌هاي مختلف مورد استفاده در هر كاربرد، بررسي شد. تيمارهاي كاربرد يكباره در چهار مرحله G1 (دو برگي)، G2 (سه روز بعد از مرحله اول)، G3 (هفت روز بعد از مرحله اول) و G4 (14 روز بعد از مرحله اول) علف‌هاي هرز يولاف وحشي و فالاريس به‌‌كار برده شدند و در تيمارهاي خردشده 50 درصد يا 75 درصد دز علف‌كش‌هاي موردنظر در زمان G1 (مرحله 2 برگي) و بقيه آن (50 درصد يا 25 درصد) در زمان‌هايG2 يا G3 يا G4 به‌كار برده شدند. تجزيه داده‌‌ها با روش‌هاي مقايسه ED90 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه با تاخير در كاربرد علف‌كش، كارايي آن در هر دو روش كاربرد يكباره و خرد شده كاهش يافت ولي اين كاهش در كاربرد يكباره شديدتر بود. در ميان نسبت‌هاي مختلف كاربرد، نسبت 75:25 در مقايسه با نسبت 50:50 تقريباً در تمام مراحل كاربرد، كارايي بيشتري در كنترل يولاف وحشي و علف‌خوني داشت. واكنش علف‌خوني به دزهاي خرد شده متغير بود و اگرچه رهيافت خرد شده كارايي كنترل مناسبي نشان داد ولي اين كارايي تفاوت معني‌داري با رهيافت يكباره كاربرد علف‌كش كلودينافوپ نداشت. نتيجه گيري: مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه در مراحل اوليه رشد علف هرز، كنترل مطلوبي توسط كاربرد يكباره علف‌كش‌ها به‌دست آمد اما هنگامي كه علف‌هاي هرز در مراحل رشدي پيشرفته تري بودند كارايي تيمار كاربرد يكباره علف‌كش كاهش مي‌يابد و كارايي تيمار كاربرد خرد شده بسته به نوع علف هرز مي‌تواند موفق باشد (يولاف وحشي) و يا اين‌كه تفاوتي با كاربرد يك‌باره علف‌كش نداشته باشد (علف‌خوني).

Background and objectives: Nowadays herbicide reduction and different approaches leading to this goal like split application have been brought to attention. At split application, recommended or reduced doses divided in such a way which half of dose applied at one growth stage and the other half will use at next growth stage and finally all used doses are equal to recommended or any other reduced doses. In this approach in comparing with the simple application weed control duration will extend. Although using reduced doses of herbicides to control weeds require long lasting information on seed bank of weeds so the crop yield loss by increased weed society will not occur. The goal of this experiment was to evaluate the possibility of reducing Pinoxaden and Clodinafop by different application and study the time interval application on herbicides efficiency at split application treatments on A. ludoviciana and P. minor as important weeds of wheat fields. Materials and methods: Greenhouse experiments were carried out to investigate the efficiency of single and split application of Pinoxaden to control Phalaris minor and Clodinafop to control Avena ludoviciana. The influence of time applications interval and the ratio of the two applications doses were studied. These herbicides were used as simple and split application. Simple application treatments were applied at four stages G1 (2 leaf stage) G2 (3 days after first stage), G3 (7 days after first stage) and G4 (14 days after first stage) of A. ludoviciana and P. minor. At split application treatment 50 or 25% herbicide doses were used at G1 stage and the rest of them (50 or 25%) applied at G2, G3 and G4 stages. Statistical analysis was done with ED50. Results: The study revealed that both single and split applications efficacy decreased as application timing was delayed but this reduction was more highlighted at single spray. 75:25 ratio approximately had more efficiency for controlling of A. ludoviciana and P. minor in comparison to 50:50 ratio. Although split application had appropriate control of P. minor but its difference with single application of Clodinafop was not significant. Conclusion: In general, it could be concluded that single application treatments, had enough control at early stages of weed but as these weeds were more grown, the efficiency of single application reduced and the efficiency of split application treatments depending on the type of weed species could be successful (A. ludoviciana) or had no significant differences with the single application treatment (P. minor).