ارايه مدل پيش‌بيني تعلل‌ورزي تحصيلي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيت و اهداف پيشرفت در ميان دانشجويان دانشكده پرستاري

Presenting a Model for Predicting Academic Procrastination Based on Personality Traits and Achievement Goals among School of Nursing Students

مقدمه: شناسايي عوامل تاثيرگذار بر تعلل‌ورزي تحصيلي بعنوان يك آسيب روان‌شناختي رايج در محيط‌هاي تحصيلي حايز اهميت مي‌باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف ارايه مدل پيش‌بيني تعلل‌ورزي تحصيلي بر اساس ويژگي‌هاي شخصيت و اهداف پيشرفت انجام شد. روش بررسي: نمونه آماري پژوهش شامل 258 نفر از دانشجويان دانشكده پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شيراز بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي تصادفي انتخاب شده و به پرسشنامه‌اي خودگزارشي شامل خرده مقياس‌هاي اهداف پيشرفت، ويژگي‌هاي شخصيت و تعلل‌ورزي تحصيلي پاسخ دادند. نتايج: تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش نشان داد كه ويژگي شخصيتي روان‌نژندي از طريق واسطه‌گري اهداف پيشرفت بر تعلل‌ورزي تحصيلي دانشجويان داراي اثر غير‌مستقيم و مثبت مي باشد. همچنين ويژگي‌هاي شخصيتي برونگرايي، وظيفه‌مداري، توافق‌پذيري و گشودگي در تجربه از طريق واسطه‌گري اهداف پيشرفت بر تعلل‌ورزي تحصيلي داراي اثر غير‌مستقيم و منفي هستند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها، برنامه‌ريزان دوره‌هاي پرستاري بايد با تدارك يك محيط با نشاط علمي، بستر شكل‌گيري ويژگي‌هاي مثبت شخصيت را در دانشجويان به وجود آورده تا زمينه اتخاذ الگوي هدف‌گزيني مناسب و به تبع آن كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي در آنان فراهم گردد. همچنين با اجراي سنجه‌هاي شخصيت و شناسايي عميق‌تر رگه‌هاي دروني شخصيت فراگيران، مي‌توان آنها را از قرار گرفتن در معرض آسيب‌هاي روان‌شناختي مانند تعلل‌ورزي تحصيلي دور نگه داشت.

Introduction: Identifying affecting factors on academic procrastination is considered as a common psychological trauma in academic environments. Thus, this study aimed to provide a model predicts academic procrastination on the basis of personality traits and achievement goals. Methods: The study sample consisted of 258 students of faculty of nursing, Shiraz University of Medical Sciences who were chosen via randomized stratified ratio sampling and answered to a self-report questionnaire consisted of achievement goals, personality traits, and academic procrastination. Results: Analyzing the data showed that a neurosis personality trait had an indirect and positive effect on students’ academic procrastination. Also, the personality traits such as extraversion, consciousness, agreeableness and openness to experience had an indirect and negative effect on students’ academic procrastination. Conclusion: According to the findings, planners of nursing courses should provide a fresh scientific environment to create a bed for formation of positive personality traits in students so that they can provide a context for adopting an appropriate goal-setting pattern, and in turn, reducing academic procrastination. As well, with the implementation of personality measures and deeper understanding of the inner characteristics of learners’ personality, they can be kept safe from exposure to psychological traumas such as academic procrastination