تاثير تقاضاهاي شغلي بر تعلق خاطر شغلي كاركنان

Investigating the Effect of Job Demands on Job Engagement

تقاضاهاي شغلي اعم از تقاضاهاي چالشي و بازدارنده از مهمترين پيش نيازهاي تعلق خاطر شغلي هستند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير تقاضاهاي چالش زا و تقاضاهاي بازدارنده بر تعلق خاطر شغلي كاركنان و تعيين اثرگذارترين شاخص هاي تشكيل دهنده تقاضاهاي چالشي و بازدارنده است. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه از ميان 80 نفر كارمندان معاونت برنامه ريزي و توسعه شهرداري مشهد گردآوري شدند و با استفاده از فنون توصيفي، استنباطي و مدل سازي معادلات ساختاري تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد تقاضاهاي چالشي به گونه اي مثبت بر تعلق خاطر شغلي تاثير گذارند و تقاضاهاي بازدارنده به گونه اي منفي بر تعلق خاطر شغلي تاثير گذار هستند. ديگر يافته‏هاي پژوهش نشان داد فوريت زماني بيش از ساير عوامل در شكل گيري تقاضاهاي چالشي تاثيرگذار و سياست هاي سازماني نيز بيشتر از ساير عوامل در شكل گيري تقاضاهاي بازدارنده تاثيرگذار است. همچنين نتايج پژوهش نشان داد در محدوده مطالعه وضع تعلق خاطر شغلي و تقاضاهاي چالشي بالاتر از سطح متوسط و وضعيت تقاضاهاي بازدارنده در سطح متوسط قرار دارند.

Job demands (consisting of challenge demands and hindrance demands) are significant antecedents of job engagement. The aim of this study is to evaluate the impact of challenge demands and hindrance demands on job engagement and determining the most effective indicators of challenge demands and hindrance demands. Data were collected from 80 employees of Vice Chancellor for Planning and Development of Municipality of Mashhad by questionnaire. Descriptive data analysis and structural equation modeling were used. The results showed that challenge demands affect on job engagement positively and hindrance demands affect on job engagement negatively. Other results show that time urgency affect on challenge demands more than other factors and organizational politics effect on hindrance demands more than other factors. In addition the results also show that in the scope of study job engagement and challenge demands level is more than moderate and hindrance demands level is moderate