واكاوي تاثير باور كلامي مورخان مسلمان بر همانند سازي ميان جنگ هاي خلفا با جنگ هاي پيامبر اسلام(ص)

اتهام خشونت طلبي به اسلام و پيامبر اعظم(ص)، همواره از سوي برخي از مستشرقان مطرح مي شود،آنان با استناد به برخي از آيات قرآن و گزارش هاي تاريخي مربوط به برخورد هاي پيامبر(ص) با مخالفان خود، تصويري خشن از اسلام و پيامبر(ص) ارائه داده اند. از سوي ديگر، عالمان مسلمان هم كوشيده اند به ادعاي مذكور پاسخي مناسب دهند كه به نظر مي رسد، تلاش مذكور، در نفي خشونت گرايي اسلام و قرآن، قرين موفقيت بوده است ولي در باره برخورد هاي پيامبر(ص) با مخالفان خود هنوز پاسخ شايسته اي ارائه نشده است به عبارت ديگر پاسخ ارائه شده، توان رفع اتهام و شبهه را نسبت به بر خوردهاي پيامبر(ص) با مخالفان خود را ندارد. توجه به سه نكته اتهام مذكور را با چالش جدي، روبه رو مي كند: الف- لزوم توجه به ماموريت و سيماي پيامبر(ص)، در منابع معتبركه به منزله محكمات سيره نبوي در بر خورد مخالفان است. در نتيجه، ميزان اعتبار گزارش هاي تاريخي،با محكمات مذكور سنجيده شود. ب- لزوم توجه به ماهيت و ويژگي گزارش تاريخي كه نشان دهنده ميزان اعتماد و استناد به آن هاست. بر اين اساس روشن مي گرددكه اتهام مذكور، مبتني بر گزارش هايي است كه اعتماد به آن ها با دشواري هايي روبه روست. ج- لزوم توجه به همانند سازي صورت گرفته ميان جنگ هاي خلفا و برخورد هاي پيامبر(ص) با مخالفان خود كه خود نشان دهنده خلط صورت گرفته ميان رفتار خلفا و پيامبر در برخورد مخالفان مي باشد. به عبارت ديگر مورخان مسلمان، رفتار خلفا با مخالفان را به رفتار پيامبر(ص) با مخالفان خود نسبت داده و بر اساس آن زمينه اتهام مذكور را فراهم كرده اند.