كوه در آثار ف. اي. تيوتچف و ويچسلاو ايوانوف

Образ горы у Ф.И. Тютчева и Вяч. Иванова

در اين مقاله، دگرگوني مفهوم كوه از ديدگاه تيوتچف در آثار ويچسلاو ايوانوف، بر مبناي مجموعه اشعار «الهه‌هاي كوهستان» كه در كتاب «ستارگان راهنما» به چاپ رسيده است، بررسي مي‌شود. كوه، سمبل اصلي در اين مجموعه اشعار است. قطعات اين مجموعه اشعار، غزليات فلسفي تيوتچف را در خاطر زنده مي‌كند. شاعر سمبوليست، در مقاله «نمادهاي منابع پيدايش زيباشناختي» به اين مسيله اشاره‌كرده‌است. ايوانوف با رجوع به اشعار تيوتچف؛ ازجمله «صبح در كوهستان»، «آلپ»، «كوه‌هاي سپيدپوش»، «با اينكه لانه‌اي در دره ساخته‌ام ...» و «دامنه آرام گرفت ... راحت‌تر نفس مي‌كشد...»، حوزه معنايي مفهوم كوه را گسترش مي‌دهد. او نماد كوه را با ايده زيبايي‌شناختي- عرفاني صعود و فرود كه پرداخته ذهن خود اوست، مرتبط مي‌سازد و در هم مي‌آميزد. در نتيجه، معاني تيوتچف به يكي از معاني ممكن سمبل افسانه‌اي بدل مي‌شوند كه ساختار معنايي چند سطحي دارند. ايوانوف با اين نوع پردازش به چند هدف دست مي‌يابد: معناي شعر خود را غنا مي‌بخشد و همچنين با تقديس آثار تيوتچف، آن‌ها را در رديف سنت پايدار قرار مي‌دهد.