رشتگي مهدويت‌پژوهي و آسيب‌شناسي آن

Researching Mahdism as a field and its Pathology

اثر پرداختي، به رشتگي مهدويت‌پژوهي و آسيب‌هاي معطوف به آن نظر دارد. رشتگي مهدويت‌پژوهي به عنوان حوزه جديد علوم انساني اسلامي، انتظام و انسجام را براي حوزه مطالعاتي مهدويت‌پژوهي به ارمغان مي‌آورد. بي‌ترديد همه حوزه‌هاي معرفتي، همواره دچار سو برداشت‌ها و قرايت‌هايي ناهمگون و آسيب‌هاي مختلف قرار مي‌گيرند كه حوزه مهدويت‌پژوهي نيز از اين قاعده و قانون، به دور نبوده و نيست. در اين نوشتار، افزون بر شناخت روشمند حوزه مهدويت‌پژوهي با رويكرد رشتگي، درصدد ارايه ادله و براهين لازم براي توجيه حوزه رشتگي مهدويت‌پژوهي و شناسايي و پالايش چالش‌ها و نگرش‌هاي منفي معطوف به آن، براي تثبيت جايگاه حوزه مهدويت‌پژوهي خواهيم بود.

The present paper intends to consider Researching Mahdism as a field and its Pathology. Defining such an area as a new field of Islamic humanities, brings discipline and integrity to this field of study. No doubt all fields of knowledge always run the risk of misunderstandings and inconsistent readings and different challenges. Researching Mahdism as a field is also within the scope of this rule, too. In this paper, in addition to systematically identifying areas of Researching Mahdism as a field, we seek to provide arguments in order to justify Researching Mahdism as a field and identify challenges and refine them and find out the negative attitudes towards it and finally to stabilize the position of the field as will be the field of Researching Mahdism.