هيپرفسفاتمي در بيماران مبتلا به بيماري مزمن كليه

Hyperphosphatemia among patients with chronic kidney disease

سابقه و هدف: هيپرفسفاتمي به تنهايي و يا همراه با هيپركلسمي با افزايش مرگ و مير در بيماران مبتلا به بيماري مزمن كليه (CKD) ارتباط دارد. اين مقاله مروري است بر برخي پژوهش هايي كه در زمينه درمان هيپرفسفاتمي در بيماران مبتلا به CKD انجام شده است. مواد و روش ها: براي جمع آوري اطلاعات موجود مقالات زيادي در منابع متعددي هم چونPubMed ، Scopus، Current Content، Embase و IranMedexبا كلمات كليدي هيپرفسفاتمي و بيماري مزمن كليه مورد بررسي قرار داده شدند. اين مطالعه، مقالات چاپ شده در زبان انگليسي و فارسي به صورت مقاله كامل را شامل مي شود. نتايج: درمان شايع هيپرفسفاتمي در بيماران CKD شامل محدود كردن فسفات غذايي و تجويز متصل شونده هاي به فسفات بوده تا از جذب روده اي فسفات خورده شده جلوگيري نمايند. محدود كردن فسفات بايد به طور عمده شامل غذاهاي غيرضروري داراي فسفات از قبيل بسياري از غذاهاي فرآوري شده، نوشابه هاي گازدار، محصولات لبني و بعضي از سبزبجات باشد. متصل شونده هاي به فسفات به دو نوع عمده متصل شونده هاي حاوي كلسيم (كلسيم كربنات و كلسيم استات) و متصل شونده هاي غيركلسيمي (سولامر و لانتانوم) تقسيم بندي مي شوند. همه آنها در كاهش دادن فسفات سرم موثر هستند؛ بااين وجود متصل شونده هاي غيركلسيمي در بيماران هيپركلسميك، بيماران مصرف كننده آنالوگ هاي ويتامين D، بيماران با كلسيفيكاسيون عروقي و بيماري آديناميك استخوان دارند، ترجيح داده مي شوند. نتيجه گيري: نگراني هايي درباره ايمن بودن فسفات بايندرهاي كلسيمي براي استفاده طولاني مدت وجود داشته و اين عوامل ممكن است با هيپركلسمي، كلسيفيكاسيون عروقي و بيماري آديناميك استخوان ارتباط داشته باشند.

Background: Hyperphosphatemia alone or in combination with hypercalcemia has been associated with increased mortality and morbidity among patients with chronic kidney disease (CKD). The present study aimed to review some of published articles about treatment of hyperphosphatemia among patients with CKD. Materials and Methods: To collect the current data, many articles were reviewed in a variety of sources such as PubMed, Scopus, Current Content, Embase, and IranMedex with keywords of "hyperphosphatemia" and "chronic kidney disease". Only articles published in English language, as full-text manuscripts, were included in this article. Results: Common treatment of hyperphosphatemia among patients with CKD is dietary phosphate restriction and administration of phosphate binders to block absorption of ingested phosphate from the intestine. Phosphate restriction should primarily include unnecessary dietary phosphate (as many processed foods, colas, dairy products and certain vegetables). Phosphate-binding agents are categorized as calcium-containing phosphate binders (calcium carbonate and calcium acetate) and noncalcium-containing phosphate binders (sevelamer and lanthanum). All of phosphate-binding agents are effective in lowering serum phosphate; however, noncalcium-containing phosphate binders are preferred among hypercalcemic patients, normocalcemic patients who also received vitamin D analogs, patients with vascular calcification and patients with adynamic bone disease. Conclusion: There is a concern about safety of calcium-containing binders for long-term use and these agents may be associated with hypercalcemia, vascular calcification and adynamic bone disease.