بررسي رابطه دلبستگي كاري و مهارت كاركنان

An Investigation of the Relationship between Work Engagement and Proficiency

با وجود اهميت زياد دلبستگي كاري در عملكرد كاركنان و نتايج سازماني تعداد انگشت‌شماري از مطالعات داخلي در زمينه عوامل موثر در ايجاد و تقويت اين پديده انجام گرفته است. در اين پژوهش مهارت به عنوان منبع فردي موثر بر دلبستگي كاري بر اساس مدل تقاضا- منابع شغلي باكر و ديمروتي (2008) در نظر شده است. اين پژوهش به روش توصيفي و پيمايشي از نوع مقطعي انجام گرفته است. نمونه آماري تحقيق، 395 نفر از چهار سازمان دولتي مشهد است كه به روش تصادفي انتخاب شدند. روش‌هاي آمار توصيفي براي بررسي داده‌هاي جمعيت‌شناختي و روش‌هاي آمار استنباطي از جمله ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي نمونه‌هاي مستقل، آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه و آزمون رگرسيون چندمتغيري براي آزمون فرضيه‌ها و پاسخ به سوال‌ها، با به‌كارگيري نرم‌افزار SPSS اجرا شد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين دلبستگي كاري و ابعاد مهارت همبستگي معناداري وجود دارد. در ادامه، جهت مشخص‌كردن اينكه چه مقدار از واريانس نمره‌هاي دلبستگي كاري به‌وسيله ابعاد مهارت تبيين مي‌شود، رگرسيون چندگانه اجرا شد. نتايج نشان داد 4/49 درصد از واريانس متغير دلبستگي كاري به‌وسيله به‌وسيله متغير مهارت عضويت سازماني به‌طور جداگانه تبيين شد، در حالي كه مهارت كار فردي و مهارت عضويت تيمي قادر به پيش‌بيني دلبستگي كاري نبودند.

This study used proficiency as an effective personal resource on work engagement according to the job demand-resource model of Bakker and Demerouti (2008). This was a descriptive and cross-sectional survey. The sample includes 395 employees from four public organizations selected randomly. Descriptive statistic was used to examine the demographic variables and Inferential statistical such as independent samples t-test, one-way ANOVA and standard regression was used for hypothesis testing and answering to the research question. The result of Pearson correlation showed a significant association between work engagement and proficiency. Following, to determine how much of the variance of work engagement score could be predicted by proficiency dimensions, standard regression was performed. The results showed that 49.4% of the variance of work engagement was predicted independently by organization member proficiency while team member proficiency and individual task proficiency could not predict work engagement.